Elke stad krijgt de stukjesschrijvers die het verdient. En vandaag wil ik er twee teksttikkers uitpikken die illustratief zijn voor het Zaanse gehalte. Allereerst Bert Bleeker, een man die elke maand het voorwoord schrijft in ondernemersblad Zaanbusiness. “Ik ga niet in op de redenen van de voorzitter van de Stichting Binnenstad Management Zaandam om te vertrekken”, schrijft hij in het laatste nummer. Waarna hij uitgebreid ingaat op de redenen waarom de man in kwestie zou vertrekken (gezondheid, stroperige politici, gebrek aan subsidie, beledigende opmerkingen, et cetera). Het is een willekeurig voorbeeld uit een willekeurig Bleekerstuk.
Edoch, de pagina’s die Bleeker vult zijn klein bier vergeleken bij de oeverloze lappen tekst die Zaankanter-vuller Nico van den Broek afscheidt. Nico is een man die zijn eindeloze woordenbrij ‘columns’ noemt. De Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren geeft als definitie van een column ‘een korte prozatekst, geschreven voor een dag- of weekblad of voor een tijdschrift door een medewerker die vanuit een onafhankelijke positie bepaalde onderwerpen die vaak een bepaalde actualiteitswaarde hebben op de korrel neemt’. Nico’s stukjes zijn niet kort. En hijzelf is niet onafhankelijk. Voeg daarbij een gebrek aan afstand en een belabberde schrijfstijl. Onthoud dat het journalistieke gezegde ‘facts are sacred, comment is free’ niet aan hem is besteed. En zie, daar hebben we Nico.
Probleem is wel dat Nico van den Broek een veelbekeken huis-aan-blad volschrijft. Over Zaanse politiek. Over B&W met name, dat het nooit goed doet. En over de gemeenteraad, waar alleen de eeuwige tegenstemmers Aart Molenaar (en vaak ook Leny Vissers) verstand van zaken lijken te hebben. Bedenk dat Nico altijd gelijk heeft. Volgens Nico. Realiseer je dan dat deze meester-politicoloog zelfs niet doorheeft dat D66 tientallen jaren geleden de apostroph (D’66) afschafte. Onthoud dat veel lezers Nico van den Broek op zijn woord geloven. En besef dan dat er zowaar een markt is voor onkunde en onwetendheid.
God, wat heb ik soms een heimwee naar Wim Swart. Tientallen jaren maakte hij teksten voor de krant De Typhoon (sinds 1992 ondergesneeuwd onderdeel van Dagblad Zaanstreek). De laatste jaren van zijn leven schreef hij bijna dagelijks commentaren op de regionale politiek. Met een kop en een staart. Een opbouw. En een op feiten gestaafde mening.
Wims zoon Rob is in zijn voetsporen getreden en heeft gelukkig zijn vaders talent geërfd. Maar helaas, niet meer dan eens per week -op z’n best- is Robs opinie te lezen in het plaatselijk dagblad.
Ik beloof weer een abonnement te nemen op Dagblad Zaanstreek als Rob er een dagelijks commentaar in mag schrijven. En wie weet, vergeet ik dan zelfs het leed, dat Nico heet.
