Nederland kent een scheiding van kerk en staat. Maar niet heus. Ons calvinistische landje is doordesemd van de bijbelse waarden en normen, en daar zijn we voorlopig nog niet vanaf.
Eergisteren probeerde D66 weer eens een wig te drijven tussen de relifundi’s en de realo’s van Nederland. De partij diende een motie in, die beoogde de Zondagswet af te schaffen. Deze wet, uit 1815 (!), verbiedt het een ieder om op zondag voor 11.00 uur openbare bijeenkomsten te houden. Tenzij die bijeenkomsten van religieuze aard zijn. Dus waag het niet om een publiekelijk toegankelijke brunch te organiseren, want de plaatselijke pastoor kan, met een beroep op de Zondagswet, de plaatselijke koddebeier op u afsturen.
Vreemd genoeg stemden de VVD en de PVV tegen de D66-motie. Vreemd, omdat die twee partijen zich als liberaal presenteren. En nog vreemder, omdat ze eerder betoogden dat er maar eens een einde moest komen aan die afgedwongen zondagsrust. De VVD maakte er ter gelegenheid van de laatste gemeenteraadsverkiezingen zelfs een propagandaposter over. Maar ja, de regeringscoalitie mag niet in gevaar komen en dus dansten de liberalen dit keer naar de pijpen van het CDA.
Voor alle malloten die denken dat de islamitische jihad ieder moment over ons kan komen; u wordt nog altijd en steeds weer gegijzeld door de vloek van het christendom. Van het ‘God zij met ons’ op de euro tot het gebed in de troonrede. Van de verplichte christelijke feestdagen tot het wekelijkse klokgelui door de kerk. Van de gemeentelijke afhankelijkheid van het Leger des Heils tot het misbruik door de pastoor.
Ik denk dat ik aanstaande zondagochtend maar eens ga demonstreren voor het lokale gebedshuis. Godallemachtig.
Update (10-12): De Tweede Kamer neigde er gisteren in meerderheid naar om voortaan de verkiezingen op zondag te laten plaatsvinden (zoals in veel landen gebeurt), maar CDA-minister Donner is tegen. Hij is bang dat christenen op de dag des heren niet hun huis wensen te verlaten. Hypochristian…
