Tijdens mijn vakantie had ik tijd om boeken te lezen. Eén daarvan was De koningin van Paramaribo, geschreven door Clark Accord. In een zin van zijn verhaal over een Surinaamse prostituee refereert hij aan de Zaanse Schans. De gebeurtenissen spelen in 1957. Ik citeer: “De lage, wijdvertakte bomen waren in een keurige rij achter elkaar geplant. De daarachter gelegen gebouwen hadden veel weg van uitvergrote Zaanse huizen – met hun witte houten muren en hun groen geschilderde luiken en deuren zouden ze zo overgeplaatst kunnen worden naar de Zaanse Schans.”
Bij mijn weten zijn oude Zaanse huizen zelden wit en staan ze ook niet bekend om hun luiken. Bovendien was er in 1957 nog geen Zaanse Schans. Pas begin jaren ’60 verhuisden de eerste monumentale pandjes naar dit reservaat.
Toch jammer van het boek.
