Kameroen

De tijden veranderen, volgens de heer B. Dylan, maar in sommige landen lijkt de tijd stil te staan.

Eind jaren tachtig was ik op studiereis in Kameroen. Paul Biya was er sinds zes jaar president en had zich ontpopt tot een corrupt heerser, daarbij gesteund door de oud-koloniale meester Frankrijk. Tijdens mijn bezoek aan de Baka’s (een pigmeeënstam) in zuidelijk Kameroen was er vrijwel permanent toezicht door een vertegenwoordiger van de Franse geheime dienst. Op maar weinig plekken kon ik terecht zonder steekpenningen te moeten doneren. Een groot deel van de bevolking leefde in armoede. Oppositie werd op allerlei manieren monddood gemaakt. Kameroen stond bekend als het meest corrupte land ter wereld. Toen ik na een maand het land weer wilde verlaten, kwam ik dan ook niet voorbij de douane zonder een bankbiljet in mijn paspoort te hebben gestoken.

Mooi land overigens, dat wel.

Er zijn weer eens verkiezingen geweest in Kameroen. En zoals gebruikelijk was het een en al fraude en intimidatie. Een herverkiezing kan president Paul Biya dan ook nauwelijks ontgaan. In 2012 viert hij zijn dertigjarig verblijf op dezelfde plek. Biya is inmiddels een van de langstheersende leiders in Afrika. Het land is nog steeds arm, corrupt en dictatoriaal geregeerd.

The times they aren’t changin’.    

Paul Biya (rechts) met vrouw en paus

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *