Cees Renckens nam afgelopen maand afscheid van de Vereniging tegen de Kwakzalverij, na 23 jaar als voorzitter te hebben geopereerd. Met zijn mede-bestuursleden wist hij de VtdK op te stuwen tot een respectabele club met meer dan tweeduizend leden. De vereniging is daamee de grootste anti-kwakzalversorganisatie ter wereld. Respect!
Er loopt een dun lijntje van Renckens naar de Zaanstreek. Zijn echtgenote, Fokelien Stenneberg, is namelijk al jaren directeur van het Zaans Museum. In een gloednieuw boekje dat ik deze week vanwege Renckens’ afscheid mocht ontvangen, komt Fokelien ook even aan het woord. “Hij vond het prachtig, zo’n oude eerbiedwaardige vereniging die al veel illustere leden had gehad”, vertelt ze onder meer over haar echtgenoot. Haar man is een van de zestien voorzitters die de VtdK sinds 1881 had en die in Van Bruinsma tot Recnckens zijn geportretteerd.
Met zijn 23 jaar leiderschap was Cees Renckens een volhoudertje, maar Anton Pieter Nicolaas de Groot kon er met zijn zeventien jaar voorzitterschap (van 1961-1978) ook wat van. En ook bij hem was er sprake van een Zaanse link. Tussen 1925 en 1945 was De Groot namelijk huisarts in Wormerveer. Een citaat uit 1967 van De Groot uit bovengenoemd boekje: “Een Wormerveerse, die t.b.c. in het eindstadium had, is toen bij zo’n zwever geweest. Natuurlijk ging ze dood. Een van mijn andere patiënten, die een abces in de borst had, dacht dat ze kanker had. Ze ging naar het kankervrouwtje van Castricum. Dat legde onder het prevelen van veel hocus-pocus een papje op de plek. Het was verder een kwestie van flink warm houden, waardoor na enige tijd het abces doorbrak. Op zo’n moment slaan de paranormalen zich op de borst en verkondigen luid dat ze wéér een kankerpatiënt het leven hebben gered. De patiënt geeft vol vreugde -voor niets- het meestal enorme bedrag aan de kwakzalver. Twee gevallen in 20 jaar is niet veel. Maar er gaan heel wat mensen stiekem achter je rug om naar zo’n strijker of strijkster. Ik ken gevallen, waarbij mensen doodziek werden na het gebruik van zogenaamde geneesmiddelen.”
Luisterend naar de oude Anton de Groot (1895-1980) lijkt het wel of er niets is veranderd. Het kwakdenken viert nog altijd hoogtij en honderdduizenden Nederlanders laten zich er door verleiden. Het verdient dan ook aanbeveling om lid te worden van de Vereniging tegen de Kwakzalverij: www.kwakzalverij.nl. Een gezond tegenwicht voor ongezonde praktijken.
