AIVD

Afgelopen zaterdag berichtte het VPRO-radioprogramma Argos dat er journalisten zijn die uit vrije wil informatie doorspelen aan de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst. Volgens een voormalige AIVD-medewerkster zouden zeven van de tien benaderde verslaggevers bereid zijn om mee te werken met de inlichtingendienst. “Het beroep is een heerlijke cover”, zei ze.

Het zal best. In elke beroepsgroep werken mensen die niet te vertrouwen zijn, dus waarom zouden journalisten de uitzondering zijn. Bedenkelijk is het natuurlijk wel. De anonimiteit van bronnen wordt in gevaar gebracht, de geloofwaardigheid van de journalistiek ondermijnd en de kans is groot dat er met dubbele agenda’s wordt gewerkt. Het standpunt van de Nederlandse Vereniging van Journalisten en de SP dat het de inlichtingendiensten wettelijk verboden moet worden om journalisten te ronselen heeft dan ook mijn steun. Tegelijkertijd weet ik dat zo’n -overigens onhaalbaar- verbod niets zal uithalen. De AIVD en andere inlichtingendiensten opereren bij de gratie van de illegaliteit, dus de journalistenwerving zal gewoon doorgaan.

De ‘linkse’ activist en journalist Paul Kraaijer (zie hieronder) werkte jarenlang voor de AIVD en wrong zich in de vaderlandse actiewereld. Dat was voor Argos de aanleiding om een uitzending te wijden aan het fenomeen. Maar nieuw is het verschijnsel niet. Toen ik begin jaren ’90 een interview had met Sjoerd Bos, voordien hoofd van de Plaatselijke Inlichtingendienst in Zaanstad, werd me verteld dat zijn dienst een bereidwillige medewerker had op de redactie van dagblad De Typhoon (dat in 1992 opging in Dagblad Zaanstreek). Bos’ beroepsverbod liet hem helaas niet toe om namen te noemen. Noch die van de betreffende redacteur, noch die van het Zaanstedelijk raadslid dat hem regelmatig vertrouwelijke informatie verstrekte.  

Afgelopen week was ik in Berlijn. Ik bezocht daar onder meer het Stasi-museum. De Stasi had op haar dieptepunt 90.000 betaalde medewerkers. Eén op elke negen Oost-Duitsers verstrekte de dienst inlichtingen. Zover is het in Nederland gelukkig niet. Maar de paar honderdduizend persoonsdossiers die de AIVD in haar hoofdkantoor bewaart maken wel duidelijk dat ook Nederland bepaald niet de transparante samenleving is die het zou moeten zijn.    

0 gedachten over “AIVD”

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *