De man die maar bleef leven, verwisselde op 24 december jongstleden dan toch het tijdelijke voor het eeuwige. 108 jaar oud werd Johan Heesters. Tweederde van zijn leven kleefde deze operazanger aan dat hij begin jaren ’40 vol trots voor Adolf Hitler zong en bovendien een optreden gaf in Dachau, muzikaal begeleid door kampgevangenen. Dat laatste ontkende hij overigens keer op keer.
Het toeval wilde dat ik op 18 december aanwezig was bij de laatste opvoering van In andere handen, een muzikaal verhaal door Theo Nijland. Zijn thema: een ontmoeting tussen de schabbelende artiest Theo en de naar Duitsland vertrokken Hollander Oesters. Een man met een fout verleden, tevens een (hoogbejaarde) artiest die nog steeds volle zalen trekt. U begrijpt, Herr Oesters staat voor Johan Heesters. Nijland speelde een intrigerende dubbelrol. “Ach, ik heb de mensen toch altijd alleen maar een plezier willen doen”, verzuchtte Heesters’ alter ego. Was er naïviteit in het spel of hadden we te maken met een geslepen artiest die zijn verleden bagatalliseerde? Opvallend trouwens: de oude man op het podium kampte met stevige gezondheidsproblemen. Had Theo Nijland voorkennis?
Enfin, dit programma van Theo Nijland eindigde op 18 december in De Kleine Komedie. Het programma van Johan Heesters op 24 december in Duitsland. Ik vond dat van Heesters veel te lang en dat van Nijland een stuk beter. En erg goed getimed.
