Paginagrote advertentie van de Nederlandse Federatie van Edelpelsdierenhouders. Die zichzelf op de borst klopt. Ik citeer: “We lopen ver voorop als het gaat om dierenwelzijn. Hebben een voorbeeldfunctie. Worden door pelsdierenhouderijen van over de hele wereld gevraagd voor advies. We zijn dus Wereldwijd van Waarde. Als de Nederlandse pelsdierenhouderijen zouden verdwijnen, zal er nog steeds bont worden geproduceerd en verkocht. Maar het het verdwijnen van onze voorbeeldfunctie, zou het er voor de pelsdieren niet beter op worden.”
En zo is het. Nergens ter wereld word je als nerts zo prettig opgesloten in een gazen kooitje als in Nederland. En nergens op deze aardbol kun je als vos zo fijn vergast worden als in Holland.
De bontfokker is het equivalent van de burgemeester in oorlogstijd. Van de wapenleverancier aan Assad. “Als wij het niet doen doet iemand anders het wel. En dan weet je helemaal niet hoe het gebeurt.”
Ik heb mijn abonnement bij de Volkskrant vanwege het plaatsen van deze advertentie opgezegd. Dit soort borstklopperij hoor/lees ik, als je er op let, steeds vaker. Onlangs kwam ik in de bibliotheek een boek tegen met als titel ‘Geen oorlogen, geen munitie’ over de munitie- en wapenfabriek Artillerie Inrichtingen waarbij de schrijvers dezelfde neoliberale redenatie hanteren.