Slechte reclame voor de politie Zaanstreek-Waterland. In de Brandpunt–uitzending van afgelopen zondag kwam onder andere een voormalige leerling-agent van dit korps aan het woord die al een tijdje thuiszat. De aanleiding: een tijdens het werk opgelopen posttraumatisch stress-syndroom (PTSS). Hij is de enige niet. Navraag leerde me dat tientallen procenten van de dienders op enige wijze geestelijk zijn aangetast. Een voormalige agent vertelde dat het percentage zelfs boven de 50 zou liggen.
Politiewerk is zwaar. En wordt nog steeds zwaarder. Probleem is dat de opvang van PTSS-slachtoffers behoorlijk onder de maat is. De hulpverlening binnen het korps laat te wensen over. En wie niet meer functioneert wordt het korps uitgewerkt. Zonder afdoende bijstand. Zonder financiële compensatie. En in het geval van de betrokken Zaans-Waterlandse leerling-agent zelfs zonder zijn bedrijfsspullen terug te nemen. Althans, volgens Brandpunt. Hetgeen overigens werd bevestigd door mijn bron.
Her en der lopen dus afgekeurde PTSS-agenten met een politiepasje op zak. Ze hoeven er maar mee te zwaaien en ze komen overal binnen. Sommigen zijn depressief. Anderen (ook) kwaad. Er zijn inmiddels (ex-)dienders die hun wapen hebben ingezet tegen anderen en/of zichzelf. Het zijn, kortom, wandelende tijdbommen en hulpbehoevende slachtoffers ineen.
Mooie klus voor Ivo Opstelten om daar heel snel een oplossing voor te vinden, lijkt me.
Rick Franx, oprichter van de stichting PTSS Support en voormalig leerling-agent in het korps Zaanstreek-Waterland, zit getraumatiseerd thuis