In het NCRV-programma Altijd wat kwam deze week Frits Hoekstra aan het woord. Hoekstra was vanaf begin jaren ’70 medewerker van de Binnenlandse Veiligheidsdienst. In die hoedanigheid hield hij zich onder meer bezig met het lamleggen van de CPN, door infiltranten binnen die partij bestuursfuncties te laten uitvoeren. Sinds zijn pensioen schreef Hoekstra twee boeken over de BVD en diens opvolger, de AIVD. Het eerste ziet u hieronder afgebeeld.
Zijn tweede, De dienst, verschijnt in april. Daarin betoogt Hoekstra onder meer dat de AIVD veel te veel macht heeft. Sinds 9/11 is het aantal medewerkers van deze inlichtingendienst meer dan verdubbeld en de bevoegdheden zijn, mede dankzij de snel ontwikkelde technologie (lees: ICT), sterk toegenomen. Volgens Hoekstra heeft de AIVD nu de macht die de Stasi in Oost-Duitsland had (zijn woorden, niet de mijne). En dat stuit hem, die op oneigenlijke wijze de CPN hielp te ontmantelen, tegen de borst.
Het is allemaal reuze interessant. Ik ben bezig met het schrijven van een boek over een Nederlander die de Staatssicherheitsdienst in de jaren ’60 en ’70 van informatie voorzag. De AIVD heeft veel informatie over deze man in haar archieven. Maar die gegevens vallen nauwelijks los te peuteren. Zelfs niet nu de man in kwestie overleden is, hij geen directe familie heeft en de staatsveiligheid niet in het geding is.
Vorige maand was ik te gast tijdens een hoorzitting waar ik tegenover twee AIVD-medewerkers en een ‘onafhankelijke’ voorzitter mocht uitleggen dat ik toch echt meer BVD-/AIVD-stukken wilde dan me tot dan toe waren gegeven. Ik voerde onder meer aan dat Frits Hoekstra in zijn boek In dienst van de BVD gegevens had opgenomen over de door mij te beschrijven persoon die hij alleen via de BVD had kunnen verkrijgen. En aangezien Hoekstra die informatie kon publiceren, wilde ik ook graag de bronnen kennen waarop hij zijn verhaal baseerde. De AIVD’ster die tot taak had zo min mogelijk informatie vrij te geven keek me op dat moment zuinig aan en zei: “De meeste AIVD-medewerkers houden zich wel aan de afspraken.”
Ik hoop dat Hoekstra in zijn volgende boek opnieuw flink uit de school klapt.
