De meeste kandidatenlijsten zijn bekendgemaakt, veel verkiezingsprogramma’s gepresenteerd. Het opmaken van de mind kan beginnen: wat gaan we in september stemmen? Net zo verwarrend als in Griekenland vandaag of toch maar iets minder extreem?
Mijn persoontje zal wel weer uitkomen bij GroenLinks, al vind ik het maken van een keuze dit keer moeilijker dan ooit. Zo ongeveer elke partij streeft tegenwoordig naar het haalbare, in plaats van naar het wenselijke. En daarmee verdwijnen steeds meer idealen uit beeld. God, wat mis ik soms de PSP, mijn oude clubje. Nog een geluk dat ik bij de gemeenteraadsverkiezingen op ROSA kan stemmen.
GroenLinks is een iet wat waterig compromis van vier bloedgroepen. Een partij bovendien die, zoals Femke Halsema laatst meldde, uitstekend in staat is om het zichzelf zo onmogelijk mogelijk te maken. Kijk bijvoorbeeld naar het gedoe rond de kandidaatstelling van Tofik Dibi.
Daar komt nog eens bij dat GroenLinks geen campagne kan voeren. Maarten van Poelgeest organiseerde ooit in het kader van de verkiezingen een GroenLinkse houseparty. Het resultaat was dat vooral de overvloedig aanwezige XTC in het nieuws kwam. De partij heeft ook een bedenkelijke reputatie op het gebied van lijsttrekkersverkiezingen (Duo-lijsttrekkers (Mohamed Rabbae! Ineke Brouwer!). De tv-spotjes zijn vaak tenenkrommend. En de verkiezingsposters meestal nauwelijks leesbaar. Ter vergelijking: zie hier.
Toch zie ik momenteel geen beter alternatief. De PvdA zwalkt alle kanten op. De SP is me te ondemocratisch en simplistisch. De PvdD te eenkenning. En de rest is te rechts. GroenLinks wordt het dus waarschijnlijk. Bij gebrek aan beter.
