Dries van Agt werd ooit populair vanwege zijn racefiets. Piet Hein Donner pakte dagelijks een vooroorlogse, zwarte herenfiets en schopte het tot de Raad van State. En Sybrand Buma Stemra heeft het karretje van Dries geleend -never change a winning bike- om er het CDA-verkiezingsspotje mee te kunnen vullen. Gewapend met helm en ballonkuiten peddelt hij door ’s Heerens landschap. Daarbij overigens het fietspad negerend en midden op de autoweg rijdend, want dat mag hij als parlementariër. Na het fietsen poetst hij de keukentafel met een duizend-dingendoekje. En bewegend tussen het gewone volk knikt hij op een wat enge manier onbekenden toe, die hem gelukkig negeren. Hoewel Sybrand ondanks zijn gezinspleidooi vooral eenzaam en alleen in beeld is, luidt zijn slotzin: “Samen kunnen we meer.”
Tja.
Toch heb ik liever het CDA-campagnefilmpje dan dat van de PvdA. Nog niet eens door Diederik Samsoms bordkartonnen monoloog, maar vanwege diens inzet van zijn gehandicapte dochter. Waar Wouter Bos er alles -en terecht- aan deed om zijn kind buiten beeld te houden, exploiteert Samsom een minderjarig familielid dat er ook niets aan kan doen, in een poging om zoveel stemmen te krijgen. Het zal wel werken, dat inspelen op het sentiment, maar het piepkleine kansje dat ik op 12 september PvdA zou stemmen is bij dezen verkeken.
Getverdemme.
