Herman te Loo

Hé, een gevalletje ‘wij van WC-eend adviseren WC-eend’.

Gisteren publiceerde Dagblad Zaanstreek een ronkende recensie over ‘De Marginalen’, een jazzband die zondag optrad in het Zaandamse prachtpand Serah Artisan. De eerste alinea werd gewijd aan de stichting die het concert organiseerde, New Dutch Swing. De laatste alinea bevatte veel informatie over de optredens die New Dutch Swing de komende maanden in Serah Artisan organiseert. En tussendoor was er een eerbetoon aan zowel het repertoirekeuze van New Dutch Swing (‘geen grijze-muizenmuziek of voor de hand liggende publieksbehagers, maar bands die iets spannends en origineels te brengen hebben’) als aan ‘De Marginalen’ (‘eigen arrangementen van verrassende keuzes’). Al met al een perfecte advertentie van recensent Herman te Loo.

Maar wacht eens, is dat niet dezelfde Herman te Loo die de publiciteit verzorgt van New Dutch Swing? De man die de website onderhoudt van New Dutch Swing? Dezelfde Herman bovendien die met zijn band ‘Humph’ zelf ook nog wel eens wordt geboekt door New Dutch Swing? Kortom, is Herman niet de man die er alle belang bij heeft om New Dutch Swing in het zonnetje te zetten? Inderdaad, Herman heeft afgelopen weekend een gouden deal gesloten. Hij mocht genieten van zijn favoriete muziek, reclame maken voor zijn eigen cluppie en daar nog recensiegeld voor vangen ook.

Eigenlijk kun je Herman te Loo nauwelijks kwalijk nemen dat hij deze kans greep. Het was een win-win-winsituatie. Maar de cultuurchef van Dagblad Zaanstreek, Leonie Groen, gaat hier toch wel ongelooflijk in de fout. ‘Recensie’ staat er boven het stuk van Herman. Alsmede de kop ‘Laveren tussen hoge en lage cultuur’. Dat moet natuurlijk respectievelijk ‘Advertentie’ en ‘Laveren tussen hoge en lage journalistiek’ zijn.

Wat een armoede.

8 gedachten over “Herman te Loo”

  1. Erik, zeer scherp opgemerkt. Recenseren is immers een vak apart en naar mijn mening niet één van de makkelijkste genres in de journalistiek. Je moet een kenner zijn van wat je ziet en hoort; onafhankelijk zijn en niet in de watten laten leggen door organisatoren, zaaleigenaren, publiciteitsmedewerkers, platenbazen, fans en muzikanten. Tja, als je dit allemaal niet kunt en hebt is het ongepast om een optreden te beoordelen in de krant. En belangenverstrengeling is helemaal te gek voor woorden. Kortom deze recensent heeft zich er aardig ingeluld bij de redactie, maar is nu al ontmanteld door jou. Chapeau!

    1. Beste Willem,

      Het gewraakte stukje mag inderdaad geen recensie heten, en was ook niet zo bedoeld. Als dat de opdracht was geweest, had ik hem zeker niet aanvaard. Dat ik het vak van onafhankelijk recensent wel degelijk beheers, kun je nalezen in de vele publicaties waarvoor ik heb geschreven, recentelijk Jazzflits (www.jazzflits.nl). Uit het verhaal van Leonie Groen kun je zien dat de opdracht is gegeven in haar afwezigheid. Ik was gevraagd om een algemeen verhaal over de seizoensopening te schrijven, en heb deels schoorvoetend, en deels opportunistisch (aandacht voor het podium) toch ja gezegd. Dat had ik niet moeten doen, en dat zal ik ook zeker niet nog eens doen.

      Herman te Loo

      1. Dat had je eerder moeten vragen. Ik kan je zeggen dat ik er de afgelopen week niet was (ik heb geen opdracht gegeven en het betreffende stuk niet gelezen voordat het de krant in kwam). Bovendien, maar dat geldt in het algemeen, wordt het beleid van de krant niet door mij in persoon bepaald wordt maar door de hele redactie en dan met name door de redactiechef. Groet, Leonie Groen

        1. Maar dat ontslaat jou, als chef van de cultuurredactie, toch niet van de noodzaak om al voor die tijd te hebben geregeld dat dit soort basis-journalistieke regels bij alle culturele verslaggevers onder jouw hoede tussen de oren zit? (Overigens, iedere stukjesschrijver zou zich verre moeten houden van dergelijke vermenging)

  2. Eerder hebben ondergetekenden met elkaar gesproken over het gevaar van vermenging van belangen. Wij hebben hierover, toen wij een werkrelatie met elkaar aangingen, goede afspraken gemaakt en hebben gemeend dat wij het een en ander goed hadden afgedicht. Herman had de opdracht niet moeten aanvaarden en zal dat in het vervolg ook niet meer doen.
    Leonie Groen, Herman te Loo

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *