Afgelopen week werd bekend dat de Gemeentelijke Ombudsman B&W van Zaanstad een fikse tik op de vingers gaf, omdat die een bewoner onterecht een aanslag en vervolgens een dwangbevel stuurde en bovendien niet reageerde op een e-mail van het slachtoffer. Uitzonderlijke situatie? Niet echt, althans niet wat betreft het negeren van de eigen bewoners.
Diezelfde week was in Dagblad Zaanstreek te lezen dat de eigenaars van een Westzaanse, gekraakte woning in hun wanhoop de burgemeester hadden geschreven, maar na twee weken wachten nog geen enkele reactie hadden ontvangen. Pas nadat de krant erboven opsprong, verontschuldigde de gemeente zich.
Van iets, maar niet veel eerder was het bericht dat Zaanstad bijna per definitie haar rekeningen veel te laat betaalt en daarmee slechter scoort dan bijna alle andere Nederlandse plaatsen. Waag het overigens niet om de gemeente te laat te betalen, want dan ontvang je onmiddellijk een naheffing of dwangsom (zie het eerste voorbeeld).
Toen ik onlangs, na enkele maanden wachten op een antwoord of zelfs maar een ontvangstbevestiging (doet Zaanstad niet aan, in tegenstelling tot veel andere plaatsen), een rappèl naar de gemeente stuurde, ontving ik prompt excuses. En de belofte dat er binnen vier weken alsnog een inhoudelijke reactie zou volgen. De nieuwe deadline is over twee dagen bereikt, dus wie weet mag de Gemeentelijke Ombudsman binnenkort weer aan de slag.
Schriftelijke vragen van raadsleden worden overigens ook meestal veel te laat beantwoord door burgemeester en wethouders. Slechts zelden lukt het om binnen de door B&W zelf ingestelde reactietermijn te blijven. En dat is al vele jaren een probleem, ondanks herhaalde beloften om het leven te beteren.
De gemeente Zaanstad heeft een structureel probleem, zoveel is duidelijk. Maar wie durft het college van B&W daar een brief over te sturen?
