Zaans Museum

De onvolprezen stichting Monumenten Spreken presenteerde gisteren tijdens een drukbezochte middag in het Zaans Museum twee nieuwe oorlogsfilmpjes. Dat was een mooie aanleiding om meteen even een rondje te maken door het museum zelf. Het bleek een gebouw met twee gezichten te zijn. Het nieuwe Verkadepaviljoen behelst maar één item (inderdaad: Verkade), maar de presentatie daarvan is dermate afwisselend en interactief dat het bezoek er enthousiast op reageert.

Hoe anders is dat met de vaste collectie over de geschiedenis van de Zaanstreek. Nog altijd zijn de vitrines slecht uitgelicht, waardoor een deel van de teksten moeilijk of niet te lezen is. Als er al teksten zijn. Bij veel voorwerpen en schilderijen vroeg ik me af waar het over ging en/of wie de maker was. Het viel niet te achterhalen. De enige rode draad die ik kon ontdekken bij de zwerftocht door het museum was de Zaanstreek. Maar binnen dit thema kwam het tentoongestelde vooral rommelig en willekeurig over.

Van veel geëxposeerde zaken heb ik geen verstand. Maar dat geldt niet voor het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. De weinige vitrines die aan dit onderwerp zijn gewijd (wanneer komt er in de Zaanstreek een oorlogsmuseum?) waren eenzijdig ingericht -veel te veel nadruk op het communistisch verzet- en bovendien wemelen de begeleidende teksten van de fouten en lacunes. Dat is jammer en dat is onnodig. 

Als het goed is komt er binnenkort een herinrichting van het museum. Dat biedt gelukkig nieuwe kansen. Hopelijk is er ook geld voor. De museumkas is toch al niet rijkelijk gevuld en wat extra subsidie om de reshuffling mogelijk te maken lijkt me geen overbodige luxe.