Zou het iets genetisch zijn? Of heeft het te maken met prinsen die zich te weinig fixeren op de gevolgen van hun witte paard? Hoe dan ook, we hebben er weer eentje. De Spaanse koning Juan Carlos veroorzaakte rumoer omdat hij, beschermheer van het Wereldnatuurfonds, op olifantenjacht ging. Hij sloeg zijn chauffeur. Had wellicht een affaire met de Duitse prinses Corinna zu Sayn-Wittgenstein. En heeft nu een claim aan zijn broek van twee buitenechtelijke kinderen bij enkele andere vrouwen.
Doet me denken aan prins Albert van Monaco. Ging vreemd bij het leven. En moest al twee bastaardjes erkennen.
Prins Charles, ook zo’n schuinsmarcheerder. Al kwamen daar, voor zover bekend, geen vreemde kindjes van.
Dan had je natuurlijk ook nog onze eigen prins Hendrik. Fameus jager, en niet alleen op wild. Hij stapte met grote regelmaat in een bed dat niet het zijne was en kreeg nogal wat nazaten die niet door zijn eigen vrouw waren gebaard.
En laten we prins Bernhard niet vertegen. Eveneens patroonheilige van het Wereldnatuurfonds die er naar hartelus op los knalde met zijn jachtgeweer. En ook hij dook tussebn de lakens met elke vrouw die hem de gelegenheid bood. Met buitenechtelijke nazaten -onder wie mogelijk een Zaans pleegkind- als resultaat.
Waarbij we terug zijn bij Juan Carlos. Want hoe luidt die strofe uit het Wilhelmus ook alweer?
Den Koning van Hispanje
heb ik altijd geëerd.
Sommige vrouwen nemen dat te letterlijk, zo blijkt nu eens te meer.
Wie heeft eigenlijk ooit bedacht dat de monarchie een nobele uitvinding was?
Afgelikte postzegel