Het nieuwe kabinet doet alle Nederlanders pijn. Sommigen een beetje, anderen veel en rijkaards nauwelijks. Het nieuwe kabinet doet Marjan Minnesma een beetje extra pijn. Deze in Wormerveer geboren (1966) en in Zaandam schoolgaande idealiste geeft leiding aan Urgenda, een actie- en doetank over duurzaamheid. Ze probeert Nederland in hoog tempo te verduurzamen en weet daarin veel organisaties mee te krijgen. Minnesma is een denker en een doener ineen. Je zou denken dat ze aan Diederik Samsom -die ze eind jaren ’90 teamleider maakte bij Greenpeace, waar zij campagnedirecteur was- een goede heeft. Maar in het regeerakoord is daarvan niet veel terug te zien.
Dat is overigens niets nieuws. Voor het jongste nummer van Oneworld werd Minnesma de vraag voorgelegd hoe de politiek reageert op haar urgente boodschap. Haar antwoord: “Daar richt ik mijn pijlen niet op. Het begrip circulaire economie begint overal op te komen. Herman Wijffels (oud-topman Rabobank en hoogleraar duurzaamheid) heeft dat natuurlijk ook zeer gepromoot. Alleen in Den Haag komt het niet aan, daar zijn ze het traagst van iedereen. De afgelopen vier, vijf jaar heb ik de politiek links laten liggen.”
Da’s misschien wel zo verstandig. Soms moet je de politiek simpelweg negeren om je idealen binnen te slepen. Dat is jammer, maar het is niet anders. Marjan Minnesma stond het afgelopen jaar op de eerste plaats van de ‘Duurzame 100’, een lijst van de meest invloedrijke Nederlanders op het gebied van duurzaamheid, en ging afgelopen maand in de herhaling. Dat zie ik Samsom voorlopig nog niet bereiken.
Hier nog wat meer Minnesma.
