Kees Koolman (1932-2012)

Wat een trieste week voor de Zaanstreek. Eerst overleed opper-Zaankanter Klaas Woudt en nu lees ik in de krant dat Zaandammer Kees Koolman afgelopen donderdag stierf. Zijn dood is een verlies voor zijn familie en vrienden en voor de regio.

Een bezoek aan Kees en zijn echtgenote Els was  altijd een feestje. In hun kleine Zaandamse woning hadden ze enorme stapels boeken en talloze Zaanse tekeningen en schilderijen. Kees was een verzamelaar, eentje met smaak bovendien. Zijn smaak was groter dan de paar kamers die ze tot hun beschikking hadden aankonden. Een flink deel van de collectie moest dan ook buitenshuis worden bewaard.

Kees was een verteller en zijn verhalen waren altijd een genot om aan te horen. Met zijn licht-hese stem begon hij met het opbouwen van een spanningsboog (“Zeg, met je horen”), om vervolgens te vertellen. Over historische onderwerpen, over de politiek, over de oorlog, over de natuur -ook daarvan was hij een groot liefhebber- en over wat al niet. 

Kees kreeg vorig jaar de Zaanstedelijke Vrijwilligersprijs. Want hoe broos zijn gezondheid ook was, hij bleef zijn diensten verlenen aan eenieder die zijn hulp kon gebruiken. Hij verdiende de prijs volledig, maar deed er uiterst bescheiden over en schonk het bijbehorende geldbedrag aan een goed doel. Evenals Klaas Woudt was ‘Keko’ ook in andere opzichten een gulle man. Met regelmaat duwde hij me een boek in handen waarvan hij dacht dat ik er iets mee kon. Weigeren was geen optie. Regelmatig speelde hij ook krantenknipsels toe over onderwerpen en personen die ik aan het papier probeerde toe te vertrouwen. Vaak kwamen Els en hij ze persoonlijk langsbrengen. Zo deden ze bij velen, want Kees en Els leefden volgens het motto dat het beter was te geven dan te ontvangen.

Ik zal Keko missen, en ik ben ongetwijfeld de enige niet.

Kees 

3 gedachten over “Kees Koolman (1932-2012)”

  1. Ik heb KeKo als 16 jarig jochie leren kennen hij was, inderdaad een bijzonder mens. Evenals zijn vrouw Els . Ik koester vele dierbare herinneringen aan mijn pleegvader KeKo.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *