Valérie als valse boodschapper

Een half jaar geleden schreef ik hoe het mis kan gaan in de vaderlandse verslaggeving. Verzonnen items en vervalste berichtgeving kwamen en komen helaas nog altijd voor, ook in de serieuze journalistiek. In dat verband vond ik de ontmaskering van Valérie Lempereur in de Volkskrant van gisteren erg interessant. Als Patricia Perquin schreef deze dame twee jaar geleden een artikelenreeks in onder meer Het Parool over haar leven als prostituee. Naar aanleiding daarvan wist ze de politiek vergaand te beïnvloeden door adviezen te geven over het prostitutiebeleid. En ze verdiende goed geld met boeken over haar werk achter de ramen. Het verhaal over de gevallen, maar herrezen Wallenvrouw was bijna te mooi om waar te zijn.

Het was dan ook niet waar. Of in ieder geval grotendeels onwaar. Perquin, zo ontdekte de Volkskrant, bleek een journaliste met een zeer bedenkelijke reputatie die haar artikelen geheel of gedeeltelijk bij elkaar verzon. In het verleden belazerde ze tal van mensen en organisaties, financieel en anderszins. En nu dus ook Het Parool. Lempereur bleek eens te meer een oplichtster, met een grote fantasie en -toegegeven- vlot pennetje.

Het weerwoord van de Parool-hoofdredacteur, Barbara van Beukering, mag zwak genoemd worden. “Het heeft prachtige verhalen opgeleverd voor de krant. Verder heb ik geen behoefte om op deze kwestie te reageren”, zei ze tegen de Volkskrant. Gisteren besteedde Het Parool nog geen aandacht aan de onthulling, maar dat kan natuurlijk niet zo blijven. Het Amsterdamse dagblad heeft zich laten belazeren en daarmee op zijn beurt de lezers belazerd. Een fatsoenlijke medium biedt vervolgens  uitleg en excuses aan.

Overigens plaatst Corine Koole al jarenlang elke zaterdag vraaggesprekken over lust en liefde in de Volkskrant. De geïnterviewden worden steevast voorzien van een pseudoniem, waardoor op geen enkele wijze is te controleren wat er van klopt en wat eventueel niet. Gezien de eindeloze stroom aan intieme ontboezemingen en de veel te mooie volzinnen neem ik hierbij de vrijheid om mijn twijfels uit te spreken over het waarheidsgehalte van in ieder geval een deel van de interviews. Wie weet komt het ooit tot een ontmaskering. Mooie klus voor Het Parool wellicht?
Nep

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *