De woningbouwcorporaties in Zaanstad willen voortaan alleen nog maar nette mensen. Te veel huurders veroorzaken nu te veel overlast. Om daar paal en perk aan te stellen gaan de corporaties mengen. Vijf procent van de verhuringen, zo is het plan, gaat voortaan naar mensen die deugen. Dus lawaaimakers, drugsverslaafden en ruziezoekers kunnen het straks vergeten. Althans, in de woningen die volgens de corporaties voldoen aan de vijf-procentsnorm. Die huizen staan in wijken waar, zoals de corporaties het noemen, ‘leefbaarheidsproblemen’ zijn. Er wonen dealers, er is vervelende hangjeugd, er zitten criminelen en/of verwarden. Gezellige buurten dus, waar het vaak bal is. Straten waarheen je dolgraag wil verhuizen als je een net mens bent. In corporatietaal: het gaat om huizen waarvan ze ‘de overlast in een bepaald complex te erg vinden en onacceptabel voor de bewoners in de omringende complexen en de betreffende wijk’. Welkom, nieuwe huurder.
Om het nog aantrekkelijker te maken gaan Parteon, ZVH, Rochdale en Eigen Haard eisen stellen aan die nette nieuwkomers. Aan hen namelijk de taak om de buurt op te krikken. En wel door voorbeeldig gedrag te laten zien. Ik citeer nog even uit het convenant dat de corporaties afsluiten met de gemeente Zaanstad. Tijdens het intakegesprek ‘vragen wij de kandidaat-huurder naar zijn/haar dagbesteding en bespreken we ons voornemen om minimaal 1x per jaar een huisbezoek af te leggen bij de nieuwe huurders van het complex.’ Voor wie het nog niet doorheeft: het gaat niet hier om misdadigers of psychopaten die dringend begeleiding nodig hebben, maar om hele gewone -ik zou bijna zeggen ‘nette’- mensen.
Daar blijft het niet bij. Want terwijl de overlastgevende buren worden vrijgesteld van verplichtingen, krijgen de nieuwelingen corvee. “Alle personen van het huishouden in de leeftijd van 20 jaar en ouder zijn bereid om minimaal 3x per jaar een bijdrage te leveren aan de verbetering van de leefbaarheid in de wijk. Het gaat dan o.a. om het organiseren of meehelpen bij schoonmaakacties in de wijk of het (beperkt) verzorgen van de groenvoorziening in de wijk of het organiseren van een buurtbarbeque [sic] of ander buurtinitiatief.”
Je ziet het voor je. Terwijl de brave nieuwe huurder met het zweet op de rug gedwongen het plantsoen schoffelt, kijkt de plaatselijke dealer vanaf het balkon toe. Hij woont al een tijdje in de straat en geniet dus van zijn huurcontract waarin geen dwangarbeid is opgenomen.
Jarenlange (werk-)ervaring heeft me geleerd dat corporaties vaak veel te laat en te weinig doortastend reageren op buurtoverlast. Het gevolg is nogal eens dat wanhopige slachtoffers na verloop van tijd hun woning verlaten en de daders ongestraft doorfeesten. Hoewel corporaties voldoende handvatten hebben om boosdoeners te weren, wordt daar lang niet altijd gepast mee omgegaan. Het nieuwe convenant (de raadsmeerderheid is er voorstander van…) straft opnieuw de goedwillenden en laat de aso’s buiten schot. Het is de wereld wijk op z’n kop.
