Afgelopen week maakte milieuwethouder Robert Linnekamp bekend dat het streven van Zaanstad om in 2020 klimaatneutraal te zijn niet wordt gehaald. “Dat is lastig”, aldus Linnekamp in Dagblad Zaanstreek. “Op bepaalde factoren hebben wij geen invloed. Zoals gedragscomponenten, de manier waarop inwoners omgaan met energie.”
Jeetje. Wie had dat kunnen denken? Nou, ik bijvoorbeeld [schreef hij arrogant]. Een jaar geleden noteerde ik op deze plaats dat B&W een onhaalbaar ideaal nastreefde. Iedereen had dat kunnen bedenken. Zelfs de milieuwethouder. Desondanks wekt het verbazing dat Linnekamp nu al, zeven jaar voor de deadline, de handdoek in de ring gooit. Uit zijn boodschap straalt moedeloosheid. Wat we ook doen, het helpt toch niet. Zoiets.
Aan de andere kant: je kunt het ook zien als een dappere daad van Robert Linnekamp. Als hij nog een jaartje had gewacht met deze bekentenis was hij vast en zeker wethouder-af geweest en had zijn opvolger het slechte nieuws moeten uitventen. Door dat zelf te doen, stelt Linnekamp zich kwetsbaar op en moet hij persoonlijk de klappen opvangen.
Overigens, in het blad Zaanbusiness, dat deze week verscheen, laat de gemeente weten waarschijnlijk te stoppen met subsidies voor zonnepanelen, de ambitie bij te stellen om alle gemeentelijke auto’s elektrisch te laten rijden en de promotie van het noodlijdende Hoogtij als milieuvriendelijk bedrijventerrein los te laten. Dergelijke aanpassingen halen de klimaatneutraliteit natuurlijk niet dichterbij.
Eens kijken welke invalshoek de gemeenteraad binnenkort kiest, als het een Ernst & Young-rapport bespreekt waarin het teleurstellende ‘nieuws’ valt te lezen. Wordt het bewondering voor de eerlijke wethouder of hoongelach over diens naïviteit?
.png)