Het Noordhollands Dagblad slaagde er vorige week in om middels een grote advertentie een DVD over Nelson Mandela in de aanbieding te doen. Goede, fijngevoelige timing. Iets met dood en brood en koopmansgeest. Niet slecht, maar het kan natuurlijk beter.
Het is deze maand exact twintig jaar geleden dat Nelson Mandela drie brieven naar Amsterdam stuurde. Ze waren bestemd voor GroenLinks, de SP en de PvdA. De ANC-leider riep de achterban van die partijen op om geld over te maken en te helpen om de de eerste vrije verkiezingen in Zuid-Afrika, op 27 april 1994, tot een succes moesten maken.
Die brieven had Mandela natuurlijk niet zelf bedacht. Het was een initiatief van het Komitee Zuidelijk Afrika. Zoals aan de briefaanhef is te zien had noch Mandela noch zijn staf een idee hoe je Partij van de Arbeid moest schrijven. Ook GroenLinks kwam niet vlekkeloos op het briefpapier. Bovendien achtte het KZA Mandela’s handtekening te dunnetjes, te iel. Kortom, de brieven werden onvoldoende bevonden en moesten opnieuw.
Het was de tijd dat iedereen Mandela claimde. Hij moest op 1001 plekken tegelijk zijn. En het kostte dus veel tijd en moeite om een tweede setje brieven te pakken te krijgen. Met een dikke stift ondertekend dit keer. Maar het lukte. De eerste drie brieven konden bij het oud papier.
Dat vond ik een beetje zonde. Ik werkte destijds bij het KZA en nam de waardeloos geworden, maar wel door ‘Madiba’ gesigneerde brieven voor de PvdA, SP en GL mee naar huis. In de loop der jaren gaf ik de laatste twee weg. Het voor de ‘Parkij van de Arbeid’ bestemde exemplaar heb ik nog. De handtekening van Nelson R. Mandela mag dan fijntjes zijn, het is wel een originele signatuur.
Wat mij betreft mag één organisatie hem overnemen. De PvdA. Tegen een redelijk bedrag. De opbrengst gaat echter wel naar de ROSA-verkiezingskas. In de slotwoorden van Mandela: “We urge you to support the process of democratisation by contributing financially and materially to the elections process.”
Bij voorbaat dank.
