Geert Wilders mag een hekel hebben aan de EU, voor een Europees avontuurtje is hij wel in. En dus knoopte hij de afgelopen weken nauwere banden aan met radicaal-rechts in andere landen. Hij verklaarde de liefde aan onder meer Vlaams Belang (België) en Front National (Frankrijk), en die liefde bleek wederzijds. VB en FN zijn partijen die in hun achterban openlijke antisemieten, oude en nieuwe nazi’s huisvesten. Partijen ook met vertegenwoordigers die vanwege hun racistisch gedachtegoed veroordeeld zijn door de rechter. En die je dus met een gerust hart extremistisch en racistisch kunt noemen. Terecht concludeerde René Cuperus in de Volkskrant dat Wilders een principiële lijn is overgestoken.
Opvallend is dat Wilders zijn alliantie met de buitenlandse geestverwanten sloot op een moment dat hij hoog in de politieke peilingen staat. Sterker, Maurice de Hond geeft hem momenteel 29 virtuele zetels, veel meer dan welke andere partij ook. Eén op elke vijf kiezer zou dus bereid zijn te stemmen op een partij die nogal wat trekken vertoont van de vooroorlogse NSB. Binnen zijn eigen PVV-kader sputtert slechts een enkeling tegen.
Het is verbazingwekkend dat zoveel mensen zo dom en/of kwaadaardig kunnen zijn. Gaan we in maart 2014 op herhaling?
