De Telegraaf, genuanceerd als altijd, wist afgelopen week te melden dat antidiscriminatieorganisaties ‘woedend’ waren over een FNV-spotje waarin iemand figureert die zichzelf ‘Braboneger’ noemt. Website GeenStijl, fijnbesnaard als immer, ging daar nog even overheen en had het in dit verband over ‘de lichtgeraakte zeikstengels van de antidiscriminatieburoos’. Nu werk ik zelf bij zo’n bureau. Maar afgezien van één collega die tegen de krant iets licht relativerends zei, heb ik vanuit onze branche niets gehoord over de zelfbenoemde Braboneger, een acteur. Er was geen vleugje woede te vinden, hoe ik ook zocht.
Steeds vaker lees ik in de krant – en niet eens alleen in De Telegraaf – dat politici ‘geschokt’ zijn over het een of ander. Als ik mijn dagblad moet geloven is de schokbestendigheid op en rond het Binnenhof zo gering dat onze Kamerleden vrijwel permanent aan de defibrillator en de zuurstof moeten. Vreemd genoeg lukt het die talloze geëmotioneerde volksvertegenwoordigers vervolgens wel keer op keer om ondanks alles nuchter en redelijk over te komen in het actualiteitenprogramma van de dag. Het verbaast me.
Correctie (deze woorden worden immers ook publiek): ik ben totaal verbijsterd.
-500x500.jpg)
Geen commentaar