De eeuwige strijd tegen het geklad

De achterwand van het gemeentelijk Railpoint Office – Zaandams gebouw, Engelse naam, Oost-Duitse allure – was weer eens ontdaan van graffiti. Dat is inmiddels bijna een ritueel, want de ongewenste tags en pieces keren telkens terug, waarna nijvere schilders er voor de zoveelste maal een deklaag over draperen. Ik ben benieuwd welke slogans er binnenkort prijken, op die maagdelijk grijze muur.
Ooit suggereerde ik tegen de gemeente om her en der in de stad klimplanten tegen muren te plaatsen, ter voorkoming van graffiti. Waar groen groeit is immers geen plek voor verf. De schriftelijke reactie van een nijvere ambtenaar was voor mij een eyeopener. Volgens hem hadden klimplanten geen leven in Zaanstad. De bodem zakte hier namelijk zo snel (hij vermeldde ook het precieze aantal centimeters per jaar, maar dat ben ik vergeten) dat de plantenwortels werden losgescheurd van de aan de muur gehechte takken. Een snelle dood was het gevolg.
Verbaasd over zoveel wijsheid ben ik mijn tuin ingelopen. Wat had ik toch een geluk om te wonen in het enige stukje Zaanstad waar de Clematis en Bruidssluier ongehinderd door bodemdalingen jaar na jaar verder groeiden.

Railpoint

0 gedachten over “De eeuwige strijd tegen het geklad”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *