Op weg naar het Amsterdamse Verzetsmuseum, schatkamer voor vorsers naar de Zaanse illegaliteit, stak ik achter een bekend silhouet het zebrapad over. Grijze bakkenbaarden, gebruikte bergschoenen, om de schouders twee oude rugzakken. Eentje stond er open en toonde een bruin, versleten valies. De eigenaar was onmiskenbaar Redmond O’Hanlon, de Engelse schrijver die een eeuw te laat geboren werd. Hier ging de laatste ontdekkingsreiziger van deze planeet. Na de overkant van de straat te hebben bereikt, stapte hij het tegenover Artis gelegen Café Koosje binnen.
Afgelopen zondag begon een nieuwe tv-reeks O’Hanlons Helden. De hoofdrolspeler zag er, zwervend door Afrika, precies zo uit als enige dagen eerder op de Plantage Middenlaan. Hij kwam monter over. Leek te genieten van zijn woestijntocht. Maar daags voor de uitzending las ik in de Volkskrant dat O’Hanlon drie weken eerder netaan een normaliter dodelijke longembolie overleefde. Een enorm writer’s block heeft. Depressief is. In zijn jeugd werd misbruikt. En vaak aan zelfmoord denkt. Er was tijdens zijn verblijf in Amsterdam één troost: “Hier krijg ik aandacht, ik vind het geweldig om op straat aangesproken te worden.”
Had ik het maar even gedaan.
