Welsaen worstelt verder

Ik ga nog even door over Welsaen, juist omdat die organisatie me na aan het hart ligt.

Laat ik beginnen met de Zaanse Vrijwilligerscentrale, die zo plotseling moest verkassen. Waarvoor is inmiddels duidelijk: de SMD nam het pand over en huisvest er een door wethouder Corrie Noom vurig gepromoot sociaal wijkteam. Zo’n team is hét science-fictionpanacee voor hulp vragend Zaanstad, een wondermiddel op het gebied van welzijn, zorg, inkomen, werk, wonen en relaties. Als het er nog niet was, had het uitgevonden moeten worden.

Klein probleem: er is te weinig geld en er zijn te weinig capabele mensen om deze 21ste-eeuwse Haarlemmerolie aan de man/vrouw te brengen. Geeft niets, volgens B&W. We beginnen gewoon en dan zien we wel waar het schip strandt. Zolang er maar bezuinigd kan worden. Daar moet je met een open mind naar kijken, aldus het college. Of zo u wilt: blanco.

Het ‘grappige’ is dat zowel de bevolking van Zaanstad als de Welsaen-medewerkers -die een deel van bovenstaand werk deden c.q. doen, maar nu getroffen worden door een massaontslag- nauwelijks op de hoogte zijn van de gang van zaken. Ze worden nauwelijks geïnformeerd, moeten veel via de media of door zoektochten op internet vernemen en zijn dan ook nogal eens -begrijpelijk- boos en verdrietig.

Enfin, B&W marcheert voort op de ingeslagen weg. Vrijwilligers mogen voortaan het werk doen waarvoor tot op heden betaalde professionals werden ingeschakeld. Buurthuizen en wijksteunpunten gaan dicht. Maar geen nood. We noemen de uitgeklede Nederlandse maatschappij gewoon ‘participatiesamenleving’, kiezen dat tot woord van het jaar en alles komt goed. Toch?