Een dikke tien jaar geleden werkte een vriendin van me voor Mark Rutte. Zij was ambtenaar, hij staatssecretaris. Die vriendin was geen VVD-stemmer, maar ze liep weg met Rutte. Die was aardig en voorkomend. Hij kende zijn dossiers en was beleefd. Wat dat betreft lijkt er weinig veranderd. Ook premier Rutte gedraagt zich oppervlakkig bekeken als de ideale, hardwerkende schoonzoon.
Het maakt zijn misdragingen des te opvallender. Met een teflon-glimlach probeert hij het volk de hardste en soms zelfs wreedste maatregelen sinds vele decennia te verkopen. Gelukkig door je arbeid op de sociale werkplaats? Zoek maar een baan elders. Afhankelijk van een uitkering? Accepteer een McJob aan de andere kant van het land. Wel volgens de neoliberale norm gekleed naar het sollicitatiegesprek gaan, anders vervalt de uitkering. Thuiszorg? Die kan wel een paar tandjes minder in deze participatiemaatschappij. Zijn de huurverhogingen onbetaalbaar? Joh, dan kóóp je toch gewoon een huis. Toenemende sterfte in Afrika door teruglopende ontwikkelingshulp? Sorry, de JSF gaat voor.
Afgelopen dinsdag was de premier op campagnebezoek in Zaanstad, waar hij de hopeloos verdeelde VVD toesprak. Daar legde hij uit dat er in het speciaal onderwijs te veel wordt gepamperd. Een Rutte-citaat uit Dagblad Zaanstreek: “Kinderen krijgen tegenwoordig veel vaker het stempel dat er ‘iets met hen is’ dan vroeger. Hierdoor komen ze in het speciaal onderwijs terecht en worden de kosten van de zorg in Nederland telkens hoger. Er zijn tegenwoordig meer kinderen waar wat mee is dan kinderen waar niets mee is.”
Duidelijk.
Veel kinderen stellen zich aan, geholpen door specialisten die onnodige stempeltjes plakken. Aldus kinderpsycholoog M. Rutte. Dat er als gevolg van onderwijsbezuinigingen en te grote klassen steeds meer jongeren buiten de boot vallen is uiteraard ook hun eigen schuld, en anders die van de leerkrachten. Rutte lijkt van mening dat die te volle klaslokalen best kunnen worden aangevuld met kinderen die extra aandacht nodig hebben, ook al gaan de juffen, de meesters en de betreffende leerlingen er aan kapot. Voor wie er echt doorheen zit; de jeugdzorg wordt in opdracht van het kabinet overgeheveld naar de gemeenten. Die missen de kwaliteiten om dergelijke zorg te beheren en krijgen er bovendien onvoldoende budget voor, maar met een beetje creativiteit komen ze een heel eind. Murw gebeukt en daarmee rijp voor de kinderpsychiatrie? Wie het eerst komt, het eerst maalt. Er zijn daar de laatste jaren namelijk nogal wat arbeidsplaatsen wegbezuinigd. Ongetwijfeld omdat er te veel jeugd kwam die acteerde dat er ‘iets’ was. Aldus vrij vertaald onze minister-president.
Volgens Rutte zijn er geen belemmeringen. Volgens de premier kan iedereen op eigen benen staan. In zijn neoliberale visie is elk mens onder alle omstandigheden verantwoordelijk voor het eigen geluk en het eigen welzijn. Niet aanstellen, gewoon doorlopen.
Of doodlopen natuurlijk.
Van dichtbij is Mark Rutte vast een aardige en aimabele man. Maar sta je op afstand, dan heb je een probleem. Een gigantisch probleem.
Erik, met 4 familieleden in het voortgezet- en basisonderwijs, dacht ik precies hetzelfde over Rutte z’n optreden als jij nu in deze blog schrijft. Bijzonder allemaal.
Mooi stukkie! Volledig mee eens. De neoliberale bulldozer van Rutte dendert vol gas voort met daaraan gekoppeld de sociaaldemocratische ploeg van Samsom om alle sporen die hen niet van pas komen uit te wissen. Dat mensen die valse glimlachjes en gladde praatjes van Rutte en Samsom nog pikken is werkelijk niet te volgen. En al helemaal niet omdat men er geen bal wijzer van wordt, op de bobo’s na natuurlijk die hun zakken nog steeds schaamteloos vullen. Weg met die wonderdokter!
@Willem. Ik sluit me aan bij jouw reactie en bij Erik’s stukkie. Ik heb zelf 1 kind op speciaal onderwijs en krijg nu ook te maken met “passend onderwijs” voor zowel mijn speciaal onderwijs gaande kind als mijn regulier onderwijs gaande kind. Je moet als ouder van een gehandicapt kind jaarlijks meerdere keren “bewijzen” dat je kind gehandicapt is. Én je door materie heen worstelen waar je met een “regulier” kind minder zorgen om hebt. Soms worden veranderingen voorgesteld alszijnde verbeteringen voor je kind, terwijl het misschien vanuit bezuinigingen zo moet. Voor de toekomst hou ik mijn hart vast voor wat betreft de tijd dat wij als ouders niet meer voor haar kunnen zorgen, ik kan ter bescherming van onszelf daar niet teveel mee bezig zijn. Ff wat anders; van heel dichtbij heb ik de sfeer van een ander soort speciaal onderwijs meekunnen maken. Aan het hoofd stond een SP-achtig kliekje die het maar vreemd vond dat bij onze school er zoveel inspraak en overleg was met ouders van kinderen. Juist daarom kan ik zo pissig reageren als ik het idee krijg dat mensen denken dat ze het beter weten dan anderen omdat zij ervoor gestudeerd hebben. Ik zal je vertellen dat door die houding van artsen ons kind gehandicapt geworden is.