De rest is gelul

Om duistere redenen wijdt Het Parool met grote regelmaat een kwart pagina aan de nieuwe banen van Amsterdammers. Het betreft geen beroemdheden, maar mensen die vooral bekend zijn bij hun familie, vrienden en collega’s. De formule is simpel: onder elkaar staan vijf foto’s met de bijbehorende namen, leeftijden, functies en taakomschrijvingen. Droger kost is nauwelijks denkbaar.

Wat me nog meer intrigeert dan het waarom van deze bladvulling is de benaming van de verworven banen. Afgelopen week ging het bijvoorbeeld om een account director, een social e-learning developer, een hoogleraar information management and digital organisation, een young executive voor consulting, corporate finance en management en een counsel. De tijd dat iemand simpelweg groenteboer of notaris was, lijkt definitief voorbij.

Ik denk nog wel eens met weemoed aan Wim Swart, oud-redacteur van het Zaanse dagblad De Typhoon. Als hij zijn politieke commentaren voor publicatie naar zijn collega’s stuurde, stond daar steevast als aanhef boven: ‘Gelul van Swart’. Wim Swart was wars van dikdoenerij en gezwollen taalgebruik. Waarschijnlijk had hij die ‘counsels’ en ‘account directors’ ontmaskerd als typistes en boekhouders. De rest was gelul.

Wim Swart

0 gedachten over “De rest is gelul”

  1. Een van de redenen waarom wij ons abonnement op het Parool opgezegd hebben, was dat er in een andere column ook heel vaak dure functie-benamingen gebruikt werden. Dat was de column met ouders en kind(eren). Wij kregen het gevoel dat het Parool meer een krant werd voor de hogere inkomens. De Typhoon hebben we gelezen tot de laatste uitgave.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *