Kijk, dat noem ik nu een gevalletje komisch.
Oud-gemeenteraadslid Vincent Poorter -in 2002 de Zaanstedelijke raad binnengehaald via de partij van Leny Vissers en Aart Molenaar- probeerde via de rechtbank een door het blad Binnenlands Bestuur geplaatst artikel van internet te laten halen. De betreffende tekst was namelijk negatief voor zijn imago. Binnenlands Bestuur had in 2004 onder meer geschreven: ‘De toenmalige burgemeester had uit informatie van de politie begrepen dat de volksvertegenwoordiger niet betrouwbaar zou zijn.’ Daar was geen woord aan gelogen. Dat vond de rechter ook, en mede daarom kunt u hier nog steeds het volledige artikel lezen. Niet zo handig van Vincent, die rechtszaak. Nu staat internet opnieuw vol met berichten over zijn weinig glorieuze politieke verleden.
Op 22 februari 2013 plaatste ik deze blog. Daarin haalde ik enkele citaten aan uit Vrij Nederland, dat die week een overzicht gaf van politiek gesjoemel. Ook Vincent Poorter stond in die lange lijst met misstanden van volksvertegenwoordigers. Vier dagen later had ik onverwacht Vincent himself aan de telefoon. Hij vroeg me de blog te verwijderen. Daar had ik echter geen trek in. Ik bood hem aan een reactie onder het bericht te zetten of eventuele fouten te verwijderen, maar daar voelde hij op zijn beurt niets voor. Volgens hem had bijna iedereen die in het verleden negatieve berichten over hem op internet plaatste die op zijn verzoek verwijderd, op Quote (hier een nieuw artikeltje waarin zijn naam opduikt) en de website Platform Aandelenlease na. En Eriksgaap dus. We werden het niet eens en mijn blogje bleef ongewijzigd op internet staan.
Begin maart 2013 ontving ik van het advocatenkantoor Castelijns, Kaandorp en Hoekstra een aangetekende brief en een tekstueel soortgelijke mail waarin met veel omhaal van woorden werd gesommeerd dat ik met onmiddellijke ingang de gebezigde zinnen over Vincent van internet diende te verwijderen. Bovendien moest ik uiterlijk 11 maart 2013 schriftelijk bevestigen dat ik me hieraan onverkort zou houden, ook in de toekomst. Zo niet, dan volgde er een rechtszaak en werd alle materiële en immateriële schade op mij verhaald.
Omdat ik geen voorstander ben van censuur besloot ik het gepeperde schrijven te beantwoorden met één zin: “Ik zie geen enkele reden om de bewuste blog te verwijderen.” Daarmee kwam ik weg tot 14 mei vorig jaar. Toen kreeg ik een mailtje van het advocatenkantoor. Of ik even wilde bellen. Dat deed ik. Een advocate probeerde me vriendelijk over te halen om het gewraakte stukje tekst toch maar weg te halen. Vincent had er namelijk ‘last’ van. Kon het niet ‘in der minne geschikt worden’, vroeg ze. Anders zou het leiden tot een dure en tijdrovende rechtszaak en daar was niemand bij gebaat.
Enfin, het gesprek eindigde toen ik vroeg of ze had gezien dat mijn tekst aangaande Vincent een letterlijk citaat was dat ook op de website van Vrij Nederland te lezen was. En of ze dit weekblad ook ging vervolgen? Ze leek overrompeld. Nee, dat had ze niet gezien. Ze zou er naar kijken.
Sindsdien bleef het stil. Tot de uitspraak van die rechtbank in Overijssel dus. Politiek was Vincent geen licht en juridisch bleek hij dat dus ook niet te zijn.
De rechter moet je pas inschakelen als er niets anders overblijft. En dan dien je natuurlijk wel het recht aan je kant te hebben. Anders kan het zich als een boemerang tegen je keren. Niet waar, Meneer Aart?
Waardeer dit artikel
De content op deze website is in en uit principe gratis, maar het maken ervan kost wel geld. Vond je het de moeite waard? Laat het blijken met een kleine bijdrage en help bij het mogelijk maken van onafhankelijke artikelen.
Bij deze wil ik iedereen waarschuwen voor Vincent Poorter en zijn bedrijf Makelaar In Grond. Hij belooft “gouden bergen”, maar zorgt alleen voor heel veel kosten en levert een schamele advertentie op een vage site, die nog nooit iets heeft opgeleverd.
Getekend, een achteloos slachtoffer van Vincent Poorter