Twee telefoontjes, vlak achter elkaar. Ko Kroesen was plotseling overleden, tijdens een vakantie in Portugal. Zeggen dat die onheilstijding onverwacht kwam is een understatement. Hij had toenemende last van zijn heup, zei hij me twee weken geleden. Maar verder straalde hij als vanouds levenslust uit.
Ik kende Ko al heel wat jaren. Niets bijzonders; iedereen die wel eens wat deed in bestuursverband kende Ko al jaren. Ko Kroesen ging namelijk door het leven als recordhouder vrijwilligerswerk. Hij was voorzitter van het Zaans Dictee, zat in een defensiegroep van de PvdA, werkte in een pensioenorganisatie, had Zaanradio en de Zaanse tak van Vluchtelingenwerk voorgezeten. Deed van alles in oorlogsherdenkingscomités. Was bestuurder bij de stichting Monumenten Spreken en bij de Aircraft Recovery Group. En dan vergeet ik waarschijnlijk nog de helft.
Tijdens onze laatste ontmoeting hadden we het, niet voor het eerst, over de wens om in Zaanstad Stolpersteine neer te leggen voor de Zaans-joodse oorlogsslachtoffers. Ko vond al lange tijd dat we -de Zaanstreek- dat moreel aan hen verplicht waren. Enkele weken terug was er het mooie bericht over een clubje-in-wording dat die wens wellicht ging waarmaken. En uiteraard zou Ko ook daarvan deel gaan uitmaken.
Niet dus.
Ko was een voormalig beroepsmilitair. Hoewel, dat voormalig ging voor hem nauwelijks op. Nog altijd kwam hij, ik kan het niet anders zeggen, in het geweer bij kritiek op de krijgsmacht. Dat ik ooit dienstweigerde vond hij onbegrijpelijk. En die JSF moest er ook komen. Het leidde soms tot stevige debatten. Maar standaard was na tien minuten de vrede weer getekend en brak de lach door. Relativering hoorde er namelijk ook bij.
Ko ging op de barricaden, en al helemaal voor het goede doel. Legendarisch is het verhaal hoe hij toenmalig wethouder Daan Sanders, nota bene een partijgenoot van hem, in diens eigen kantoor bij de enkels afzaagde toen die de subsidie van Vluchtelingenwerk wilde verminderen. Of het verhaal juist is, weet ik niet. Doet er ook niet toe. Iedereen die Ko meemaakte, wist dat het in ieder geval waar had kúnnen zijn.
Ko was enthousiast, gul en genereus, in vele opzichten. Altijd bereid om zijn nieuwste inzichten, boeken en tijd te delen. Heel veel mensen en organisaties zullen zijn ideeën en inzet gaan missen.
Old soldiers never die, they just fade away. Aldus een oud gezegde. Voor Ko ging dat helaas niet op.
Ko Kroesen bij de onthulling van het Zaandamse Mensenrechtenmonument
(Foto De Zuidkanter)
Eric, dat veel mensen Ko gaan missen is een waarheid als een koe.
Maar om met Bram Vermeulen te spreken zolang we nog over hem praten is hij nog niet echt dood. En over Ko zijn we nog lang niet uitgesproken.
wat mooi gezegd en geschreven. Onthaasten was dus geen optie, wel midden in het leven staan. Ko kwam als HBS scholier bij ons thuis; hij was bevriend met zijn klasgenoot, mijn broer en is dat altijd gebleven. Op de HBS heeft hij het meisje ontmoet waar hij later mee trouwde, ook een klasgenoot. Jammer om op deze manier afscheid te moeten nemen.
Mooi geschreven Erik. Ik kende Ko precies als jij hem omschreef.
Tijdens de Babelbijeenkomst van 9 april j.l. zei Ko nog dat hij had besloten geen beroep te doen op zijn kinderen voor toekomstige verzorging. Hij zou het zelf regelen. Hoe anders kan het lopen….
Beste Eric,
Mooi blog over Ko, dank je wel. Ko was ook teamlid van het PvdA ombudsteam Zaanstreek. Ik heb Ko leren kennen als:
Markante man, intelligente, recht door zee, groot gevoel en betrokkenheid bij de samenleving. Eigenzinnige en eigenwijs. Mooie discussies met bijzondere kijk op zaken en eigen argumenten.
Een van de laatste opmerkingen van Ko die mij raakte ´Leen ik heb armoede gezien, maar bij dit gezin weet ik pas wat armoede is´. Wij zullen Ko in ons team erg missen.
Lenie Rademaker, coordinator PvdA Ombudsteam Zaanstreek.
Mooie blog Erik, Ko: Een bijzonder aardige man met eigen mening en altijd tijd voor een praatje of een vriendelijk woord. Hij gaf je het gevoel dat hij met interesse luisterde. Zijn familie en Zaanstad zal hem missen.
Mooie woorden, Ik ken Ko vanuit de ICT en heb menigmaal zijn pc in de lucht gehouden ook na zijn ontdekking van Hotmail en de gebezigde afkorting JAK.Ook de traditionele bijeenkomst aan het eind van de D2D loop met Ko als supporter en taal connaisseur. Wie wist niet beter wat een high thea inhield en ook het pensioen dossier kende geen geheimen. Ik mis hem…Gerard van Zelst 20 mei 2014.
Heel mooie woorden. Zo kennen wij Ko ook bij Clientenbelang Amsterdam, waar hij heel actief was voor de GGZ. Hart van goud, grote inzet en drive om anderen te helpen, tong los en soms heel scherp. Maar altijd: goedwillend, duidelijk, transparant en bereid anderen te helpen. Hij wordt gemist, niet alleen door de familie, naar wie onze deelneming natuurlijk het meest uitgaat.
Theo Veltman
Voorzitter bestuur Clientenbelang Amsterdam
Henk van Stigt
Ik kon het niet geloven. Het moet iemand anders zijn met dezelfde naam.
Met Ko deelde ik onze belangstelling voor Code berichten, het vroegere beroep van Ko.
Hij zou nog bij me langs komen om het boek “Enigma en de strijd om de Westerschelde ”
op te halen.
Ik moet nog over de schrik heen komen.
Ik wens iedereen veel sterkte.
Ik kon het niet geloven.
Het moet iemand anders zijn met dezelfde naam.
Met Ko deelde ik onze belangstelling voor Code berichten, het vroegere beroep van Ko.
Hij zou nog bij mij langs komen om het boek “Enigma en de strijd aan de Westerschelde”op te halen. Ik moet nog over de schrik heen komen.
Ik zal hem erg missen.