Op 13 maart 2012 schreef het college van B&W aan de raad van Zaanstad: “Van de zijde van de gemeente is aangegeven [tegen de Rijksgebouwendienst, E.S.] dat het niet bespreekbaar is de pontons na 8 maart 2013 nog in de Isaac Baarthaven te laten liggen, ongeacht de functie.” Het was de zoveelste schijnbelofte in een lange reeks. Momenteel onderzoekt het college namelijk de mogelijkheid om de voormalige bajesboten voor illegalen langdurig naar de Zaandamse Isaac Baarthaven te halen. De doelgroep aan boord dit keer: asielzoekers.
Heel veel verandert er overigens niet. Eerder al stelden de Nationale Ombudsman en anderen vast dat er tegen de afspraken in niet alleen illegalen, maar ook asielzoekers vastzaten op de drijvende gevangenissen. De B&W-afspraak dat de boten na vijf jaar weg moesten uit Zaandam was eveneens loos. Ze bleven twee jaar langer. De door coalitie en raad geëiste ‘humane’ omstandigheden op de schepen bleken veelal afwezig. En zo kan de rij plechtige toezeggingen nog verder worden aangevuld.
Misschien wil Kleidoiffie voor het volgende collegeprogramma dit spreekwoord even in het Zaans omzetten: Veel beloven en weinig geven doet de gek in vreugde leven.
Bij mij om de hoek in de Vluchtgarage kun je zien hoe de Gemeente Amsterdam dit aanpakt.
Garages slopen en groen in parkeerplaatsen veranderen is het doel.
Humaan beleid voor asielzoekers ontbreekt!
Bezorgde groet,
Ik ben bang dat dat geldt voor het gros van de Nederlandse gemeenten.