Het is een slimme zet van Sandra en Jeroen van Veen om hun uitvoering van de Canto Ostinato te promoten als ligconcert. De toehoorders mogen een zitplaats in het theater kopen of zich vlijen rond de twee vleugels waarop dit modern-klassieke stuk wordt gespeeld. Men gelieve wel zelf een luchtbed mee te brengen waarmee de toneelvloer kan worden weerstaan. De ligplaatsen leiden zowel tot een intiemer concert als tientallen verkochte toegangskaarten extra.
Op het podium bevond zich dit keer ook een gezin met zoon van pak ’m beet 10 jaar. Het jongetje had al snel in de gaten dat hij thuis beter af was geweest. De eindeloos meanderende notenstroom die de twee piano’s voortbrachten boeide hem niet. Hij ging liggen, zitten, draaien en onrustig rondkijken. Een half uur lang. Toen strekte hij zich uit en viel in slaap. De Canto bleek zo hypnotiserend dat hij er vijf kwartier doorheen droomde. Zelfs het klaterende applaus na afloop en enkele aansporingen om wakker te worden hielpen niet. Uiteindelijk moest zijn vader het soezende kind van het podium dragen.
Het was de beste slaapverwekkende muziek van 2014. Volgend seizoen (weer) in het Zaantheater?
(En voor wie de Canto Ostinato niet kent hier alvast een fragment).
Het fragment heb ik met plezier beluisterd, niet in bed maar gewoon aan de eettafel zittend.
Vriendelijke groet,