Wie publiceert roept reacties op. Het was dus te verwachten dat ik mails zou ontvangen naar aanleiding van een artikel over een Zaandamse ex-SS’er. Tot op zijn sterfbed bleef deze voormalige Oostfrontstrijder Anton Mussert en Adolf Hitler vereren. Op zijn beurt had hij ook weer fans, begreep ik uit een schrijven aan mijn adres. ‘Hij kan de wel dood zijn,maar zijn geest en gedachtegoed zal altijd blijven bestaan’, opende de zelfbenoemde ‘nationaalsocialist’ zijn in krom Nederlands gestelde adhesieverklaring. ‘Kraak het maar af ik heb brede schouders het glijd er toch weer vanaf. Meine ehre heist treue!!!’
De afzender – een bekende, gewelddadige veelpleger – had een extra l en een idem n aan zijn achternaam toegevoegd, wellicht om die wat Teutoonser te laten lijken. Moet kunnen. Al wat minder verrassend was zijn steunbetuiging. Bruinhemden telt Europa sinds de jaren twintig van de vorige eeuw en dat zal nog wel even zo blijven.
Mijn verbazing zat ergens anders. Hoe slecht was het vaderlandse onderwijs de afgelopen decennia als nationalistische oud-leerlingen zelfs de eenvoudigste zinnen in de eigen taal of het geliefde Duits fout schreven?
(P.S. Dinsdag is het Holocaust Memorial Day).
