De dame bij de voordeur stak haar collectebus uitnodigend naar voren. Of ik wat wilde geven voor het Reumafonds. Met een gevoel van gêne zei ik nee. En ik probeerde uit te leggen dat mijns inziens de directeur van het Reumafonds niet alleen flink bijdroeg aan de gezondheidszorg, maar ook aan zijn eigen portemonnee. Ruim €142.000,- hield hij in 2013 – het laatst bekende jaar – over aan zijn goede-doelenwerk. Van elke euro die het Reumafonds bij elkaar schraapte ging een cent naar directeur Ridderbos. Dat waren al met al heel wat volle collectebussen.
De aardige, onbezoldigde mevrouw in mijn voortuin werd niet boos of verdrietig. “Ik ben het helemaal met u eens”, zei ze. Ook zij had moeite met de grootverdieners van de charitas. Met toenemende geestdrift vertelde ze dat duizenden vrijwilligers in weer en wind op pad waren voor de reumabestrijding, maar dat van de opbrengst veel te veel achterbleef op het hoofdkantoor. “Gelukkig hoef ik nog maar twee huizen”, besloot ze haar verhaal. Opgewekt nam ze afscheid en liep ze naar de woning van de buurvrouw.
Ik vermoed dat het Reumafonds in 2016 een collectante minder heeft.
Lodewijk Ridderbos toont zijn weeksalaris