Democratisch Zaanstad liep de afgelopen jaren steeds vaker gelijk op met de Partij voor de Vrijheid. Verwonderlijk is dat niet, met een DZ-partijleider die al eens openlijk zijn PVV-sympathie uitte. Het is dan ook niet vreemd dat DZ zich deze maand keerde tegen de bouw van een islamitisch centrum in Assendelft.
Op 12 mei plaatste Democratisch Zaanstad er een stukje over op de eigen website. De taalkundige wat merkwaardige kop erboven was: “Het hokje islamofobie Assendelft staat.” En de openingszinnen luidden: “Voordat je het weet word je als raadslid in het hokje ‘islamofoob’ geplaatst. Want je moet in een hokje. Eerst in het hok ‘links’ of ‘rechts’, dat dan weer is onderverdeeld in andere hokjes.” Even afgezien van het feit dat geen partij (vermeende) opponenten zo vaak wegzet als (extreem-)links als DZ; er is nog wat merkwaardigs aan de hand met de eerste regels. Er was namelijk niemand die DZ islamofoob had genoemd. DZ noemt ook geen bronnen waaruit iets anders blijkt. Maar desondanks bestond er bij Aart Molenaar c.s. al op voorhand behoefte om zich in te dekken tegen een kwalificatie die of een hokje dat ergens ‘staat’. Het resultaat: digitaal verzet tegen een onzichtbare tegenstander. Een gevecht tegen een windmolen.
Gisteren verscheen het nieuwe boek van PVV-Kamerlid Martin Bosma, getiteld Een minderheid in eigen land. Op dat moment was er één recensie van deze publicatie bekend, van NRC Handelsblad (dat er slechts één ster voor overhad). De reactie van Bosma in The Post Online: “Ik wist van tevoren dat dit boek zou worden afgefakkeld in de mainstream media. Alles wat je als PVV’er produceert is in die kringen immers verdacht, of van laag allooi, of je hebt volgens hen een geheime agenda. Ik zal als een verdediger van de apartheid worden weggezet, of als iemand die niet weet waar hij het over heeft.”
Eén bespreking, en Bosma weet al dat er een groot mediacomplot bestaat om hem en zijn partij af te fakkelen. ‘Die kringen’ hebben het immers per definitie op hem voorzien. Nog voor er boekbesprekingen verschijnen weet hij zich al kansloos; de vijand is immers overal en almachtig. Des te raarder dat hij gisteravond in het tv-programma Pauw, van zijn geliefde omroepvijand, de VARA, zonder veel tegenspraak te ondervinden reclame mocht maken voor zijn nieuwe product. En des te triester dat een volksvertegenwoordiger zoveel paranoia en gebrek aan zelfvertrouwen etaleert.
Sinds deze maand hebben DZ en de PVV er een nieuw dwarsverband bij. Ze huilen daar graag, nog voordat ze geslagen worden. Misschien omdat ze eigenlijk zelf ook wel weten dat hun standpunten weinig hout snijden en nogal makkelijk te weerleggen zijn? Of is het meer omdat ze zich er van bewust zijn dat hun stellingnames veelal meer vanuit de onderbuik dan uit de hersenpan komen?
(Vrijdag meer over het grote Bosma-boek.)
