Bernhard, fout voor, tijdens en na de oorlog

Op 19 september 2015 schreef het Noordhollands Dagblad dat prins Bernhard, in september 1944 aangesteld als bevelhebber van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten, een bombardement eiste op het hoofdkwartier van de Sicherheitsdienst in Amsterdam. De RAF was tegen, de Nederlandse regering in ballingschap was tegen, iedereen met verstand van zaken was tegen. Bernhard zette echter door en kreeg zijn zin. Het resultaat: 54 burgerdoden en veel schade aan omliggende woningen. Het beoogde doel om een groot aantal SD’ers te treffen en het SD-archief te vernietigen mislukte. En daarmee dus de hele actie.

Veel nieuws staat er niet in het NHD-artikel. Dat het bombardement plaatsvond op aandrang van Bernhard was al veel langer bekend, dat er weerstand was ook. Maar het bericht deed me terugdenken aan een vondst die ik zo’n acht jaar geleden deed bij het Nationaal Archief. Zo ongeveer op het moment dat Hitler-Duitsland op z’n machtigst was en Groot-Brittannië het ongelooflijk zwaar te verduren had, stelde Bernhard tijdens een stafvergadering voor om de geallieerde oversteek naar het Europese vasteland te maken. Volgens hem was de tijd rijp om gewapenderhand Hitler te verslaan, en wel door met legertroepen het Kanaal over te steken. Aldus het vergaderverslag dat ik bij het Nationaal Archief onder ogen kreeg. Had Bernhard toen zijn zin gekregen, dan was het uitgelopen op een geallieerd drama van ongekende proporties. Gelukkig kozen de verantwoordelijke oorlogsbevelhebbers destijds een eigen koers.

Het tekent de man van Juliana, die regelmatig op eigen kompas voer en daarbij fout op fout stapelde. Het is onbegrijpelijk dat hij anno 2015 nog steeds zoveel credits (en straatnaambordjes) heeft. Bernhard was fout, voor (want lid van de SS en NSDAP), tijdens (zie boven, alsmede zijn vele vreemdgangpraktijken) als na de oorlog (Lockheed, leeuwen- en vrouwenjacht). Hij loog en bedroog, bijna tot het moment dat hij zijn laatste adem uitblies.  

Toen ik op 7 augustus 2015 Bernhard in datzelfde Noordhollands Dagblad schaarde onder de ‘duistere types’ leverde me dat een brief vol mondschuim op. De afzender vond dat de prins ‘geen bloed aan zijn handen’ had. “Het is werkelijk onbegrijpelijk dat u het lef in uw lijf heeft om Prins Bernhard zo’n dolk in zijn rug te steken”, schreef de Zaandammer. “Als u deze maand in uw column geen excuses maakt voor deze blunder, ga ik een officiële klacht over u indienen. Zonder uw excuses laat ik het er absoluut niet bij zitten en kan deze misstap van u nog een hele flinke staart krijgen, waar u nog veel spijt van zult krijgen.” Toen ik deze ‘ingenieur’ -merkwaardig toch dat sommige mensen zo graag hun titels etaleren- vervolgens liet weten zijn wens niet te kunnen honoreren, drong hij er bij de NHD-redactie op aan mij niet meer in te huren. “Hij brengt bij herhaling schade toe aan mijn krant.” Zijn smeekbede is tot op heden overigens vergeefs gebleken.

Het verhaal over het bombardement op de Euterpestraat toont eens te meer aan dat Bernhard een gevaarlijke blindganger was, met soms dodelijke gevolgen. Wie dat niet wil lezen, kan zich beter beperken tot sprookjesboeken, waarin de prinsen en prinsesjes meestal de onschuld zelve zijn.

Resteert me alleen de auteur van het NHD-artikel over het fatale bombardement sterkte te wensen. Er is ongetwijfeld een gepeperde tekst naar hem onderweg van een Zaandamse ingenieur met monarchistische oprispingen.

Euterpestraat
Na het bombardement, 26-11-1944

2 gedachten over “Bernhard, fout voor, tijdens en na de oorlog”

  1. 26-11-1944 was een zondag: dan waren alle scholen dicht. Net als de archiefkasten van de SD met alle gegevens van verzetslieden. Als je na een grote brand stalen archiefkasten rustig laat afkoelen, kun je de inhoud weer lezen. Een hersenloos idee, ik maakte het mee als jongen van negen jaar, schuilend in de badkamer van Euterpestraat 86 huis. PB was overigens nooit te beroerd om Nederlandse militairen op te zoeken en een borrel met ze te drinken. Hij heeft veel voor oudstrijders gedaan na WWII, dat mag ook wel eens gezegd worden. Maar ja, hij vierde de oorlog die anderen voerden.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *