Fietsend langs het Noordzeekanaal zie ik een bosuil langs flitsen. Hij landt geruisloos op een hek en kijkt me met grote ogen aan. Op een steenworp afstand zitten meer roofvogels. Het Hembrugterrein is hun oase.
Een paar honderd meter verderop, de woning is inmiddels bereikt, kijk ik uit over de Voorzaan. U weet wel, dat water waarin op onregelmatige tijden zeehonden zwemmen. En waar, minder bekend, soms ijsvogels voorbij vliegen. Bij mijn achtertuin duiken naast de inmiddels wijdverspreide halsbandparkieten en andere voormalige exoten af en toe spechten op. Vossen spotten vraagt iets meer reistijd, maar ze bevinden zich nog altijd binnen een straal van vier kilometer rond mijn huis. Evenals -soms- ooievaars en ringslangen.
Wat ik eigenlijk wil zeggen: Eye vertoont deze weken Amsterdam Wildlife, een film over de welig tierende fauna binnen de eigen stadsgrenzen. Een prachtige documentaire die nota bene is gemaakt door oud-Zaankanter Merel Westrik. Allemaal leuk en aardig, maar het roept de vraag op wie de nog imposantere Zaanse biodiversiteit op filmbeeld gaat vastleggen. Zie het als een ode aan de natuur. En als een waarschuwing aan betonpolitici die het resterende lokale groen willen volbouwen.
Ook in het volgebouwde Amsterdam is nog allerlei Natuur te spotten.
Maar ik begrijp je zorgen …..
Natuurvriendelijke groet,