Na al een paar dagen te zijn geterroriseerd met vuurwerk dat de woning vaak en letterlijk op de grondvesten doet schudden vandaag toch maar eens actie ondernomen. De druppel is een langslopende bejaarde man die zijn hond uitlaat en zwaar geschut krijgt toegeworpen. Hij is woest, zijn huisdier doodsbang. “….Maar dan kom ik niet alleen!”, hoor ik hem nog net roepen naar het groepje pubers dat verantwoordelijk is voor de aanslag. Het is een machteloos gebaar, en dat beseffen de daders ook. De hondenuitlater wordt in zijn gezicht uitgelachen.
Op de politiesite staat veel over vuurwerk, maar weinig over het melden van voortijdig afsteken (tenzij het illegaal is). De link ‘Vraag het de politie’ blijkt niet te functioneren. Dus maar even gebeld. Aan de andere kant neemt een vermoeid klinkende agent de telefoon op. Desgevraagd geef ik hem de exacte locatie van de overlast, een korte omschrijving van de daders en zelfs een kentekennummer van waaruit het vuurwerk -met de slagkracht van handgranaten- wordt geladen. Hij zal eens kijken wat er kan worden gedaan.
Omdat de Hermandad onzichtbaar blijft, stuur ik een Tweet de wereld in: “@POL_Zaanstreek Onder de Den Uylbrug (Havenstraat) vinden ze het leuk om mensen die de hond uitlaten te verrassen met zeer zwaar vuurwerk…”. Na twee uur komt er zowaar een politionele reactie: “@Eriksgaap helaas kunnen wij geen meldingen via Twitter rijden. Verzoek hiervoor 0900-8844 te bellen of bij spoed 112.” Ik antwoord: “@POL_Zaanstreek Dat had ik al gedaan, dames en heren, maar gezien de vermoeide toon aan de andere kant van de lijn lijkt dat niet effectief.” Dit keer krijg ik geen antwoord.
Als een uurtje later de overlast alleen nog maar blijkt te zijn toegenomen en meerdere mensen gehaast en geschrokken de plek des onheils passeren, bang voor lijf en ledematen, bel ik de politie voor de tweede keer. Dit keer neemt er een dame op. Ze legt uit dat er ‘op dit moment’ meldingen van vuurwerkoverlast zijn op tien verschillende plekken in Zaandam en begint ze op te sommen. De Havenstraat staat er niet tussen. “Kunt u een omschrijving geven van de daders?”, vraagt ze. “Ik heb foto’s van ze. Zal ik die even mailen?”, vraag ik op mijn beurt. Haar antwoord: “Sorry, maar wij hebben geen tijd om foto’s te bekijken.” En dus begin ik, noodgedwongen en onbeholpen, te benoemen: een puisterige jongen met rood haar, iemand met een rugzakje, etcetera.
Van de politie moeten we het dit jaar duidelijk niet hebben bij de bestrijding van vuurwerkoverlast. Iemand anders een oplossing tegen onderstaande -laat ik één keer Wilders citeren- testosteronbommen?
Ik heb het helemaal gehad met dat vuurwerk: #Peldersveld lijkt wel een oorlogsgebied. Op geen twee meter afstand knalde een bom af terwijl ik daar was met twee honden. @GemZaanstad
FUCK VUURWERK
Zal het nog langer een traditie blijven?
Opgeruimde groet,
Hoe eerder er een eind aan komt -te beginnen met het knalvuurwerk- hoe beter, wat mij betreft.