Over de klok en de klepel

In de Volkskrant was onlangs te lezen hoe de buurtbezwaren tegen een nieuw te bouwen moskee in Enschede zich toespitsten op harde gebedsoproepen. Een plaatselijke bluesmuzikant loste het probleem op. Hij opperde het idee om kleine geluidsboxen te plaatsen. Daardoor bleef het geluid beperkt tot het moskeeterrein. Door bovendien een maximum van 57 decibel overeen te komen, werden alle partijen tevreden gesteld. De oproep tot gebed stuit ook een aantal Saendelvers tegen de borst die wellicht een islamitisch centrum in de buurt krijgen (hoe staat het eigenlijk met de geldinzameling voor dat gebouw?). Wellicht dat een bezoekje aan Enschede in ieder geval dat bezwaar kan wegnemen.

Op honderdvijftig meter van mijn werkplek staat overigens een christelijk zorgcentrum. Telkens wanneer daar iemand overlijdt -toch al snel één keer per week, hetgeen vragen oproept over hetgeen zich daar afspeelt-, klingelt er minutenlang een kerkklok. Die is zo luid dat telefoongesprekken onmogelijk worden. Op zulke dagen schalt er een decibelletje of tachtig over de wijk, schat ik. Gek genoeg heeft er bij mijn weten nog nooit iemand geklaagd over deze religieuze herrie. Toeval? Of is de geëtaleerde verontwaardiging zo nu en dan wat selectief van aard?

Klok

 

1 gedachte over “Over de klok en de klepel”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *