Uit het verzameld werk van Maarten Spanjer: ‘Je laat haarimplantaten zetten, maar bij de kruin gekomen is je geld al op.’ Idem: ‘Je voelt jezelf nog een jonge god, al schudt je spiegelbeeld van nee.’
De eerste keer dat ik me oud voelde was ergens in de late jaren negentig. Ik bracht een journalistiek bezoek aan de Hemkade, waar een hardcorefeest was. De muziek was te luid en te eentonig. De belichting knipperde te fel. Iedereen slikte XTC en dronk kraanwater (waarvoor stevig moest worden betaald, ter compensatie van de achterblijvende baromzet). Het hoekige dansen (‘hakkûh’) bleek een egotrip te zijn, maar dan met een paar duizend jongeren. Er knapte definitief iets toen iedereen me aansprak met ‘u’. Ik hoorde er niet meer bij.
Kort geleden vertelde een kennis me dat ze een bezoek wil brengen aan een fetishparty in de Hemkade. Voor wie het niet kent: dat is een erotisch getint massafeest met een monotone soundtrack. Hardcore in het kwadraat, zeg maar. Mijn kennis zag er erg naar uit. Al had ze aarzelingen over de keiharde ‘boem-boemmuziek’, zoals ze het noemde. ‘Ik weet niet of ik dat trek.’
Ze wordt oud.
