Ooit had ik een collega die schreef dat er ufo’s in zijn achtertuin landden en dat de Bijlmerbewoners in 1992 zelf verantwoordelijk waren voor de Boeing die hun huizen binnenvloog. Hij legde zijn waanbeelden vast in een zelf gefabriceerd spiritueel blad. Kort daarna stierf hij, jong en ongelukkig.
Hij was te vroeg met zijn hersenspinsels. Het magazine Paravisie weet wel een groot publiek aan zich te binden met fantasieën over kabouters, reïncarnatie en pratende bomen. In het meinummer stelde de redactie onder meer de prangende vraag of er in 1959 een ufo neerstortte in Wormer. Ik vermoed dat die op weg was naar de tuin van mijn ex-collega, maar een verkeerde afslag nam.
Deze maand is Sylvana Simons gasthoofdredacteur bij Paravisie. Eerder ging ze voor dat tijdschrift terug naar een vorig leven en dit keer praat ze ons bij over haar contact met overleden familieleden en over ‘Mercurius in retro’ die ‘roet in het eten gooit’.
Wanen zijn er in vele vormen en smaken, maar veel waanzinniger dan met de duizenden, meestal anonieme toetsenbordracisten en -seksisten die Simons verbaal naar het leven staan (‘roetmop’, ‘kuthoer’, ‘zwarte Piet’) kan het nauwelijks worden.
Je hebt volkomen gelijk Erik. Ik heb op de Twitter al dat gescheld op Sylvana Simons gezien en je hoeft het niet met haar eens te zijn, maar dan nog doe je wat ik hier zag niet. Mensen die alleen maat schelden vergeten, dat een echte discussie vraagt om argumenten en tegenargumenten. Met schelden haalt degene die scheldt, ook zichzelf op een vreselijke manier naar beneden. Jammer dat al degenen die schelden
dit niet door hebben.