Ban de bom

De man met de rugzak kwam op een drafje aangelopen, een conductrice in zijn kielzog. Hij hijgde een beetje. De trein van Sloterdijk naar Zaandam had al moeten vertrekken, maar dit was duidelijk een noodsituatie. “Daar”, wees hij naar een bank. “Het is die tas.” Zijn arm zakte langzaam. “Alleen zit er nu wel iemand bij.” De rugzakman klonk wat teleurgesteld.

Voor de vorm vermaande de conductrice de tasseneigenaar, die zijn bezit even alleen had gelaten om een plas te kunnen plegen. Ze sprak, streng doch zorgzaam, over ‘in deze tijden’ en ‘oppassen’. Daarna bedankte ze de man met de rugzak. Die leek in het geheel niet tevreden over deze afloop. Daar ging zijn eeuwige roem als de Sherlock Holmes van de 21ste eeuw.

“Ach ja”, zei de conductrice even later toen de rugzakman was afgedropen. “Je leert al doende of er sprake is van een serieuze situatie of niet. We worden er bovendien jaarlijks op getraind.” Haar kregen de terroristen niet snel op de kast, zoveel was duidelijk. Ze kon het wel af zonder de Explosieven Opruimingsdienst.

Een paar minuten later bereikten we station Zaandam. We hadden alweer een dag overleefd.

trein

0 gedachten over “Ban de bom”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *