Dit stukje had ik al klaarliggen, met het oog op mijn wekelijkse column in Dagblad Zaanstreek. Gezien de afbraakplannen van de Telegraaf Media Groep, die Dagblad Zaanstreek en andere regiokranten om zeep proberen te helpen, ben ik echter met onmiddellijk ingang gestopt met mijn stukjes voor het Zaanse dagblad. Enfin, hier is het laatste exemplaar alsnog te lezen.
Mellow Yellow noemt zichzelf de oudste Nederlandse coffeeshop. Veel toeristen denken dat de Bulldog de allereerste was. En kenners houden het op Sarasani in Utrecht, dat al in 1968 begon. Het nieuwsbericht dat Mellow Yellow deze week dichtging – de zaak bevond zich vlakbij een school, en dat mag niet in regeltjesland –, deed me afdwalen naar Rusland. Dat is eveneens een Amsterdamse coffeeshop. En wel eentje die het eerste gelegaliseerde verkooppunt van pretsigaretten zou zijn.
Hoe dan ook, ik kwam daar rond 1983 eenmalig. Tuk op nieuwe ervaringen bestelde ik met een vriend wat spacecake. Die duur, maar smakeloos bleek. Daar ging het echter niet om. We waren benieuwd naar het hallucinerend effect. We wachtten een kwartier. Een half uur. Drie kwartier. Toen er nog altijd niets gebeurde, dropen we teleurgesteld af naar een snackbar in de binnenstad. Alwaar we vervolgens gelijktijdig in een lachkick schoten die de verdere dag aanhield. Mijn vriendin snapte niets van het hinniken-om-niets en maakte bijna een eind aan de relatie.
Spacecake heb ik daarna slechts met mate gegeten en met die vriendin ging het later alsnog uit. Desondanks lijkt het me goed wanneer ook Krommenie een coffeeshop krijgt.
Ooit at ik op een verjaardagsfeestje een spacecake.
Ik heb daarna nooit meer zo’n lekkere gemberkoek gegeten.
De lachkick bij andere eters verbaast mij nu nog.
Vrolijke groet,