Op 30 maart 2006 gooide de Zaanse actievoerder Joke Kaviaar tijdens een commissievergadering van de Zaanstedelijke gemeenteraad een zak visafval over wethouder Harm Jan Egberts. Ze protesteerde daarmee tegen het voornemen om bajesboten in Zaanstad neer te leggen waarin uitgeprocedeerde asielzoekers zouden worden opgesloten. Het was overigens niet Jokes bedoeling om de plastic zak met vis over Egberts’ maatpak te storten -de vis had op de tafel vóór hem moeten landen-, maar door een onhandige ingreep van een bewaker kreeg de wethouder onverwacht een vreemd luchtje.
Ik was aanwezig tijdens die beruchte commissievergadering, en wel als raadslid van de politieke partij ROSA. Wij hadden ons, samen met Democratisch Zaanstad, op dat moment als enigen voluit gekeerd tegen het voornemen om de bajesboten aan te meren. Maar er was hoop; GroenLinks, de PvdA, de SP en de ChristenUnie verkeerden in tweestrijd over de weinig humanitaire schepen. En daarmee was een raadsmeerderheid tegen de boten binnen handbereik. Dat veranderde op slag met Kaviaars omkeeractie. ROSA werd door sommige partijen (onterecht) gezien als een handlanger van de visgooister en er werd zelfs geëist dat wij, als enigen, publiekelijk afstand namen van dat onnozele gooi- en smijtwerk. Het momentum was vervlogen, de boten kwamen er. Met dank aan Joke Kaviaar.
Ik moest daar aan denken toen de grachtengordelvoordeur van Thierry Baudet tot tweemaal toe werd beklad en er ook nog eens het een en ander aan onwelriekends zijn huis werd binnengeschoven. De dader(s) moet(en) zich kostelijk hebben vermaakt over de naar eigen inzicht ongetwijfeld geslaagde actie en de breed uitgesponnen media-aandacht nadien (je zou willen dat al die door extreemrechts bekladde islamitische centra in Nederland de helft van die exposure kregen). De smeeractie laat mijns inziens echter toch vooral zien dat hier sprake is van het tactisch inzicht van een garnaal. Thierry en de zijnen kunnen zich dankzij het RAFF -fijne naam…- volop wentelen in de slachtofferrol. En de mensen en organisaties die zich via intelligenter en beschaafder wegen keren tegen het voortdurende racisme en seksisme van Baudet c.s. worden nu door velen vereenzelvigd met de deurkladderaar(s) in Amsterdam.
Met sommige vrienden heb je geen vijand meer nodig.
Dom al dat bekladden. Weinig vertrouwen in de democratie vind ik zulke uitingen. Een gemeenteraad en parlement zijn er niet voor niets. Met het voeren van een debat en overtuigen door argumenten kom je toch veel verder en zoals het voorbeeld wat je aanhaalt Erik al aantoont, het tegendeel van wat de bekladder en visafvalgooister willen kan het gevolg zijn.