“Oostenrijkse ex-neonazi dicht bij pluche”, kopte Het Parool gisteren. De extreemrechtse FPÖ doet morgen mee aan de Oostenrijkse parlementsverkiezingen en haar leider, Heinz-Christian Strache, werd al op zijn twintigste gearresteerd toen hij meeliep in een mars van neonazi’s. Sindsdien lijkt hij niet veel milder te zijn geworden. De FPÖ wordt waarschijnlijk de tweede partij van Oostenrijk en regeringsdeelname is een serieuze optie.
Begin 1981 ging ik, negentien jaar oud, voor het eerst op skivakantie. In Oostenrijk, in het plaatsje Oberperfuss. Ik kreeg skiles van een al wat oudere man, Louis. Toen ik op een gegeven moment naast hem in de stoeltjeslift belandde, kwamen we -vraag me niet waarom- te spreken over de Tweede Wereldoorlog. Louis had gevochten aan het Oostfront, een tijd waarover hij weemoedig vertelde in de liftminuten naar de bergtop.
Tijdens de afsluiting van de laatste skiles vroeg Louis of we een cirkel wilden vormen. Met een stuk of tien beginnende wintersporters vormden we, al schuifelend, voorzichtig de gewenste figuur. Louis zei dat we nu allemaal tegelijk ons rechterbeen moesten optillen en de achterkant van onze ski in de sneeuw moesten plaatsen, zodanig dat de rechterski schuin omhoog stak. Toen we daarin na enige moeite slaagden, vroeg hij ons hem hardop na te zeggen. “Ski heil”, klonk het driemaal. En wij, brave Hollanders, volgden hem in zijn strijdkreet. Pas later realiseerde ik me dat ‘Ski Heil’, zeker op z’n Duits uitgesproken, wel erg lijkt op ‘Sieg Heil’.
Louis is waarschijnlijk niet meer in leven. Maar ik ben wel benieuwd wat hij anno 2017 zou hebben gestemd.
