#Metoo. En de slimme aanpak van Jelle Brandt Corstius

De hashtag #Metoo maakt wat los, en terecht. In het kielzog van de onthullingen over de seksuele misdrijven van Harvey Weinstein buitelen er steeds meer getuigenissen uit de kast over mannen die zich misdragen.

Een linksgeaarde kennis van me wist, onder vermelding van #Metoo (was hij ook misbruikt, vroeg ik me af) op Facebook de oplossing van het euvel: “De bevrijding van de vrouw zal pas mogelijk zijn wanneer het kapitalisme plaats heeft gemaakt voor een menswaardig bestaan voor iedereen wereldwijd!” Ik wees hem er op dat de troepen van anti-kapitalist Stalin zich in 1945 massaal schuldig maakten aan verkrachting van onder anderen Duitse vrouwen en vrouwen die net bevrijd waren uit de concentratiekampen. Mijns inziens had dat weinig met ‘bevrijding’ te maken. Volgens mijn kennis had ik het mis. “De verkrachtingen door de Russen zijn naar mijn mening op gebakken lucht gebaseerd.” Toen een mede-Facebooker vervolgens ook nog eens wist te melden dat ik een CIA-agent was en Noord-Korea een heilstaat haakte ik af. Met sommige vrienden heb je geen vijanden meer nodig.

Jelle Brandt Corstius pakt het slimmer aan. Hij is naar eigen zeggen een jaar of vijftien terug gedrogeerd, gedwongen tot orale seks en bijna anaal verkracht. Me dunkt dat hij deze week alle reden had om #Metoo te roepen. Maar wat hij eigenlijk wilde zeggen, namelijk wie de dader was van dat misdrijf, werd hem onmogelijk gemaakt. Brandt Corstius had zijn name-and-shame-artikel voor Trouw al klaar toen de advocaat van de wederpartij hem een gepeperde brief stuurde. Als hij de naam van de dader onthulde zou Brandt Corstius een aanklacht wegens smaad en laster tegemoet kunnen zien.

Brandt Corstius had, zoals het meestal gaat bij verkrachtingen, geen getuigen voorhanden en is bovendien niet kapitaalkrachtig genoeg om het juridische gevecht aan te gaan met zijn belager. En dus noemt hij de naam van de verdachte niet. Maar op basis van hetgeen hij wel vertelt, kom je een heel eind bij het achterhalen van de persoon in kwestie.

De feiten op een rij.
1. De verdachte is een man.
2. De man in kwestie leeft nog.
3. Brandt Corstius vertelde dat de verkrachting plaatsvond aan het prille begin van zijn tv-carrière en dat de dader ook in die omgeving moet worden gezocht. Inmiddels is duidelijk dat beiden toen werkten voor het tv-programma Barend en Van Dorp.
4. Brandt Corstius werkte daar van 2002 tot 2004 als redacteur.
5. Brandt Corstius heeft al laten weten dat Frits Barend en Henk van Dorp in ieder geval niet tot de verdachten gerekend mogen worden.
6. Brandt Corstius vertelde dat hij jaren geleden al aan een aantal vrienden en familieleden vertelde wat hem was overkomen. Bovendien kennen ook redactieleden van Trouw en van het ingeschakelde advocatenkantoor de naam van de verdachte.

We zoeken dus naar een nog levende man die tussen 2002 en 2004 werkte bij het tv-programma Barend & Van Dorp. Meer dan tien kandidaten die aan dit signalement voldoen zullen er niet zijn, schat ik. De vraag is nu wanneer iemand uit de school klapt over deze persoon. Dat kan een medeslachtoffer zijn of iemand die in het verleden al van Brandt Corstius de details heeft vernomen. Ik denk dat het een kwestie van dagen of weken is voor de naam in kwestie openbaar is.

Op een of andere manier lijkt me dat wel zo prettig voor de mannen en vrouwen in diens omgeving.

Update: Dat heeft dus nog geen week geduurd. 

 


Waardeer dit artikel

De content op deze website is in en uit principe gratis, maar het maken ervan kost wel geld. Vond je het de moeite waard? Laat het blijken met een kleine bijdrage en help bij het mogelijk maken van onafhankelijke artikelen.

ValutaBedrag





0 gedachten over “#Metoo. En de slimme aanpak van Jelle Brandt Corstius”

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *