Sinds Geert Wilders met succes de rechtbank wraakte, is er een stroom van veelal niet helemaal toerekeningsvatbare verdachten die andere rechters eisen. Het leidt tot een nog tragere en steeds duurdere rechtsgang.
In 2016 deed PVV-leider Wilders tijdens het ‘minder, minder’-proces een eerste poging om een rechter te vervangen die hem niet beviel. Elianne van Rens zou namelijk partijdig zijn. Wilders’ poging strandde; Van Rens kon door. In 2018 had hij wel succes. De wrakingskamer was het met Wilders eens dat de rechtbank in hoger beroep de schijn van vooringenomenheid etaleerde door een verzoek om uitstel van de zitting af te wijzen zonder dat besluit grondig te onderbouwen.
Wraking op wraking
Eind 2016 deed ik beroepshalve aangifte tegen een Zaandamse politicus die ‘joden erger dan de duivel’ noemde en publiekelijk verklaarde dat ‘homoseksualiteit een besmettelijke ziekte’ was. De verdachte kwam niet opdagen bij de tegen hem gerichte rechtszaak. Burhan G. werd veroordeeld tot een boete van €500,-, waarvan de helft voorwaardelijk. In plaats van blij te zijn met deze milde straf tekende hij beroep aan. Dat diende de afgelopen maanden. Dit keer kwam G. wel opdagen. Hij wraakte na enig geharrewar de voorzitter van de meervoudige kamer, omdat die partijdig zou zijn. En hij eiste een rechtszitting waarbij de rechters homo noch jood mochten zijn. Aangezien de wrakingskamer daarin niet meeging, wraakte hij prompt de wrakingskamer. Ook die actie was uiteraard kansloos.
Inmiddels lag de aangifte al ruim vier jaar achter ons. Tijdens het hervatte hoger beroep eiste de verdachte dat twee bewakers de zaal zouden verlaten, anders zou hij overgaan tot wraking van de complete rechtbank. In de hoop op een verder ononderbroken zitting honoreerde de rechtbankvoorzitter deze ‘wens’, op voorwaarde dat de verdachte zich zou gedragen. Aldus geschiedde. Desondanks besloot de verdachte om na de zitting alsnog over te gaan tot wraking. Het wachten is nu tot ook dit verzoek wordt afgewezen en het gerechtshof alsnog uitspraak in hoger beroep kan doen. De kans is echter groot dat de verdachte in cassatie gaat en het hele toneelstuk zich herhaalt. Tenzij er een wrakingsverbod wordt opgelegd.
Al met al heeft deze hele rechtszaak, die draait om een paar honderd euro boete, nu al vele jaren en tienduizenden euro’s gekost. Tijdens de zittingen werd meermalen duidelijk dat de verdachte zich had laten inspireren door het rechtbankoptreden van Geert Wilders en diens advocaat. En hij lijkt niet de enige…
Micha K.
Afgelopen maand wraakte de ongekroonde complotdenker annex recidiverende crimineel Micha K. de kortgedingrechter toen die hem weigerde te beschouwen als een serieuze journalist. Zijn kameraad Joost K., die al evenzeer van het geestelijke padje is, wraakte prompt daarop de wrakingskamer. Waarna Micha K. (“Ik neem de leiding over!”) dat voorbeeld volgde. Allemaal tevergeefs uiteraard, er was geen enkele grond om de rechters te vervangen.
Die andere complotwappies, Willem E. en Jeroen P., deden het afgelopen jaar eveneens meerdere pogingen om rechters te wraken. Keer op keer faalden ze, zoals ze ook faalden in de inmiddels vele rechtszaken die ze aanspanden.
De mogelijkheid om één of meer rechters te wraken is een mooi instrument. Het maakt de kans nog groter dat er in Nederland onafhankelijke rechtspraak plaatsvindt. Maar tegelijkertijd biedt het gekken en kwaadwillenden de gelegenheid om er vrijwel ongebreideld misbruik van te maken. De rekening van dat wangedrag belandt op het bordje van de samenleving als geheel.
Een oplossing, anyone?
Waardeer dit artikel
De content op deze website is in en uit principe gratis, maar het maken ervan kost wel geld. Vond je het de moeite waard? Laat het blijken met een kleine bijdrage en help bij het mogelijk maken van onafhankelijke artikelen.