Een van de gasten die ik halverwege de jaren ’90 boekte voor een literair optreden in De Groote Weiver was Jan Rot. Ik herinner me vooral zijn enorme lengte. En mijn blijdschap dat hij een gitaar had meegenomen. That’s all. Gelukkig maakte ik er een dag later een paar aantekeningen over. Ter gelegenheid van zijn overlijden een alinea uit mijn dagboek over Rots optreden in dat Krommenieër kraakpand, op 11 januari 1997.
“Elke keer ben ik weer verbaasd over de podiumkwaliteiten van de door mij genode literaire gasten. Nu weer Jan Rot. Hij las een aantal verhalen vol weinig zachtzinnige seks voor, tot hilariteit van de (slechts 18) bezoekers, beantwoordde vervolgens wat vragen en zingspeelde ter afsluiting vier eigen liedjes. Buiten zijn optreden kwam Rot een tikje hooghartig over, maar daartussen was hij op en top een artiest. Zijn pet liet hij per ongeluk achter. Die moeten we maar veilen.”
Er staat me bij dat ten bate van het goede doel, de verkiezingskas van de politieke vereniging ROSA, een jaar later die pet inderdaad is geveild. Ik ben benieuwd wie hem vandaag, ter nagedachtenis aan Jan Rot, even afneemt.
