Nog één keer een stukje over de activiteiten van de Nederlandse geheime dienst (zie ook gisteren en eergisteren) en daarna ga ik weer over tot de orde van de dag. Een paar maanden geleden vroeg ik wat archiefstukken op bij de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD), met het oog op een te schrijven boek. Het duurde even -de dienst schijnt overstelpt te worden met aanvragen-, maar toen vond ik negentig pagina’s AIVD-tekst op mijn deurmat. Waaronder de nodige dubbele kopieën, maar à la.
Vreemd was wel dat de betreffende documenten soms iets te grondig ontdaan waren van namen en andere in AIVD-ogen te gevoelige informatie. Vreemd, omdat ik uit een eerder dossier soms dezelfde kopieën kon halen, maar dan met veel minder witkalk op de pagina’s. Bovendien was een deel van de gevraagde informatie niet bijgevoegd. En, misschien wel het mafste van al: waar ik had verzocht om gegevens van een extreem-rechtse organisatie ontving ik het dossier van een uiterst linkse club. Uit de jaren ’80, dus nog niet eens zo lang geleden en daarmee misschien nog wel actueel voor de beveiliging van Nederland.
De AIVD heeft er al met al een rommeltje van gemaakt. Ik heb inmiddels bezwaar aangetekend tegen hun dossierselectie. Wellicht dat ik binnenkort nog wat extra pagina’s in ontvangst mag nemen.
